Çok şey ümit ederek okuduğum fakat, beklediğimin çok altında kalan bir kitap. Böyle düşünmemin en önemli sebebi, üslubun kavramsallıktan ziyade, arkadaş sohbeti şeklinde oluşu, anlatımın hasta perspektifinden değilde, yazarın kendi muhayyilesinden birşeyler katıp, daldan dala atlaması, Hastanenin tarihinin dahi özne olarak hastalardan daha öncelikli olması, eleştirilmesi gerekilen hususlar. Tüm bunlara rağmen Latif Beyin duygusallığı, çabasının samimiyetine olan inancımı güçlendiren bir unsur. Hürmetler ederim Latif bey.
