Ama aşamadık duvarları
Çıkamadık.
ölünce mezarına bırakılan çiçekler misali
Gül gerek bardaklarda
Tabut için degil
İnsan için
İnsan ölmeden önce.
Her çağ bir başka ses
Duyulan mızrabından
Doğmamış ve ölmeyen
Gelmemiş ve gitmeyen
Beni onun gözleri çağırıyor, duramam duramam.
Aşk değil bu düpedüz bir yazgı anlaşılan
Ne ondan kaçmak bir şeye yarar
Ne ona varmakla dağılır karanlıklar
Sayfa 49Kitabı okuyor
Ne onu sevdiğini söyleyebilirdi ne sevmediğini
Sayfa 49Kitabı okuyor
Geçmişin âdeta tümüyle yitip kaybolduğu bu anda bile
Vardı gözden ve gönülden gitmeyen bir gölge
Sayfa 49Kitabı okuyor
Sonsuzun baskısından yassılaşmış bir levha: zaman
Sayfa 48Kitabı okuyor
Başına deve dikeninden bir taç kondururlar
"Deliler ülkesinin sultanı!" der dururlar
Sayfa 45Kitabı okuyor
Bıraksam bıraksam utancı miras bırakabilirim
Sayfa 45Kitabı okuyor
Kimin umrunda benim ıstıraplarım benim avuntularım
Ömrüm boyunca alay ettikleri gibi
Ölümümle unutup yokluğa gömerler beni
Sayfa 45Kitabı okuyor
Bir ateş tuğlası gibi yanıp olsam bir cam
Onu Leyla'nın düğününe armağan ederler mi
Yoksa bunda da Mecnun'dan eser var derler mi
Kırıp atarlar mı külümün ateşinden yaratılan camı
Beni hatırlatıyor diye koğarlar mı akşamı
Sayfa 45Kitabı okuyor