Furkan
@sfurkanm
AÜHF/DEÜ
Ankara
1996
13 okur puanı
Mayıs 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Buddenbrooklar: Bir Ailenin Çöküşü
Kuzey Alman bir burjuva ailenin kuşaklar süren çöküşünün destanı: Buddenbrooklar.
Her kuşakta farklı bir dünyayı (belki de farklı bir felsefi görüşü) tahayyül ettiğimiz ve giderek esnekliğini yitiren bu ailenin kaçınılmaz, kördüğümsel dramatik sonunu okuyoruz.
Bir ülkenin tarihini, tarihsel/siyasal olaylarını kuşaklar üzerinden anlatıldığı, bence okunmasının da yazılmasının da çok zor olduğu bir roman türü Buddenbrooklar. Zor olsa da benim çok sevdiğim bir roman türü. Yüzyıllık Yalnızlık, Doktor Jivago ve Ruhlar Evi gibi bu kitabın da hayatımda ikonik bir yeri olduğunu/olacağını söyleyebilirim.
Thomas Mann ’ın henüz yirmi beş yaşında yazdığı, yirminci yüzyılın ilk büyük klasiklerinden olan bu kitap aynı zamanda yazarın edebi ve gözlemsel zekâsını da göstermekte –ki Nobel Edebiyat Ödülüne olan etkisi de cabası.
Hepimizin başına gelebilecek olaylar, hepimizin yaşadığı kaygılar nasıl bu kadar da akıcı bir şekilde okunabiliyor? Nasıl bu kadar farklı karakterler, kardeşler okuduğumuzda bize kendilerini bağıra bağıra anlatabiliyor?
Kendi olmasına izin verilmeyen ve giderek katılaşan aile üyelerinin mutsuzlukları, hastalıkları, can verişleri, gerçekleşmeyen hayalleri, hataları… Hata sandıkları fakat hata olmayan eylemleri. Ailelerin de şirketlerin de tıpkı canlı gibi doğup büyüyüp sonradan ölmeleri.
Hayatımıza dokunacak bir kitap.
Karanlık Bir Kış Günü: Palto
Geçtiğimiz yıl içinde okuduğum fakat okuduktan çok sonraları bile aklımdan etkisini silemediğim bir hikaye: Palto.
Kıymetini zaman geçtikte anladığımdan olsa gerek, kitaba verdiğim 8/10 puan beni düşündükçe üzüyor. Keşke ilk okuduğumda 10/10 puanlık bir kitap olduğunu idrak edebilmiş olsaydım.
Korkutucu, depresif, karanlık ve trajik bir realist dünyanın/maceranın içine gömülmüş, masalsı ve gerçeküstü bir son. Dünyadan alamadığımız adalet hissini öbür aleme vermeye ne kadar istekliyiz. Akakiy Akakiyeviç’e ne benzer hayatlar yaşıyoruz hepimiz.
Tutumlu olmak gerekliliğini (belki de zorunluluğunu) çocukluktan öğrenmiş ve bunu içselleştirmiş bir okur olarak ben de, üç kış aynı montu giyen bir insanım. Ve bunu bu öyküyü okuyana kadar da yadırgamamıştım belki de, sanki olması gereken buymuş gibi. Yahut masabaşı işimle ilgili hepimiz gibi benim de bitmeyen endişelerim var. Ne kadar anlamsız geliyor bu kitabı bitirdiğimizde, tüm bunlar.
Aslında ne kadar değerli olduğumuzu, ne kadar değerli olmamız gerektiğini gösteren ve yeri hemen doldurulabilir olduğumuz bir sistemde yaşadığımızı, bu yüzden de kıymetimizi hiç unutmamızı öğütleyen bu kitap adeta belleğime kaydoldu.
Bu kitabı okuyalı aylar oldu fakat aylar sonra bile sık sık aklıma gelen, hayatıma, işime, ilişkilerime olan etkilerini de ancak bu süreden sonra fark edebildiğim bu hikaye, kesinlikle hakkını vererek okunmayı hak ediyor. Hepimizin birer Akakiy olduğu günümüz toplumunda, hayatlarımızı aydınlatan bir fener işlevi gördüğü kanaatindeyim.
Kısa olmasından da mütevellit herkesin okumasını tavsiye ederim. 
Nikolay Gogol
Sefiller Üzerine
Sefiller… Neden bir dünya klasiği yahut neden hakkında bunca yorum, uyarlama, tahlil var okuduktan sonra bunu anlamamak mümkün değil. Kitap hem iç hem de dış dünyaya müthiş bir ayna tutuyor. Gerek dönemin -yakın geçmiş ve yakın geleceği dahil- şartları gerekse de karakterlerin gitgelleri üzerine öyle anlamlı ve başarılı incelemeler var ki, Victor Hugo’nun gözlem yeteneği hayran olunası bir boyutta.
Tüm bunların yanında bu kitabı tek bir kelimeyle ifade etme zarureti doğsa bu kelime benim için “vicdan” olurdu. Yazarın içsel muhakemelere sık sık yer vermesi, karakterlerin hassas noktalarına, bam tellerine dokunmaktan çekinmemesi kitabın psikolojik altyapısını apayrı bir seviyeye çıkarmakta. Özellikle mahkemeden önceki gecede Jean Valjean’ın yaşadığı derin buhranı empati yapmadan okuyamaz bir insan.
Buna ek olarak yazarın hikayeyi bölerek verdiği tarihsel bilgiler, kültürlenmek ve dönemi anlamak açısından şahane bir fırsat.
Kitaptan bir puan kırmama sebep olan husus, herkesin tahmin edebileceği romantik akımın eserdeki etkisi. Süregelen tesadüfler dizisi bir yerden sonra insanda biraz hayal kırıklığı yaratabiliyor. Ayrıca Hugo’nun kitapta sık sık yer verdiği Fransa’nın yüceliğine ilişkin yorumlarını fazla kişisel ve biraz da uçuk/abartı bulduğumu söyleyebilirim.
Ama günün sonunda Hugo’nun insana ve dünyaya karşı olan optimistik idealizmini özümsememeniz çok zor. Bu kitap insanın hayata daha güzel, daha mutlu ve de daha umutla bakmasını sağlıyor. 
Victor Hugo
