Umut kaybetmek için tehlikeli şeydi.
Sayfa 125Kitabı okudu
Sellian, babası cumartesi ziyaretlerine geldiğinde, her zaman ona doğru koşuyordu. Mahindan öne eğilir ve kollarıyla oğluna uzanırdı. Her zaman dilimi bir teselliydi, sanki alınmış derin bir nefesi vermek gibi, küçük tanıdık bedenlerin iletişim kurduğundaki an... Sellian kollarında tatlı kokuyordu, sanki hayata sıkı sıkı tutunuyormuş gibi sarılıyordu, göğsü nefes nefeseydi.
Sayfa 98Kitabı okudu