Çalmanın günah olduğu besbelli değil miydi; ya adam öldürmek, bir kadının namusunu kirletmek, adaletsiz davranmak, bir insanoğlunu dövmek suç değil miydi? Dahası, itaat etmenin, ülkesini sevmenin bir görev olduğunu kim yadsıyabilirdi ki?
Karşımıza insanlar çıkabilir,aşık olabiliriz ve hatta terk edilebiliriz,insanlar bizi güldürebilir,ağlatabilir. Birileri bizi mutlu edebilir,hatta üzebilir. Bazen yürür bazen koşar ama bazen de dizlerimizin üzerine yığılıp kalabiliriz. Bir yere gitmeye karar veririz,yola...
Az mı üzüldüm geçmişimde, âşık olduğumu sandığım için? Az mı güm güm indi beynime sevginin balyozları? Hepsinin sonunda koca bir sıfır! Mecnun’ca, Leyla’ca bir sevgi duyabilmek: artık, efsane!