Ne diyeyim Allah’ım,
Ben sana biraz platoniğimdir biliyorsun.
Ben bu şüpheyi sırtıma yük edindim, öyle yürüdüm,
Gocunmam da yükümden beni bilirsin.
Ama bunlar çok iştahlı Allah’ım ve görüyorsun nasıl da dünyevi!
Bunlarmış senin kulların öyle diyorlar biz de kürenin üveyi…
Öyle mi?
Oysa Allah’ım bilirsin ben en çok yeryüzünü ve başımı yatırınca toprağa, gökteki yıldızları da…
Öyle işte Allah’ım bilirsin çok güzel yapmıştın bu yeryüzünü.
Bizim köydeki gibi.
Allah’ım bunlar tokileri seviyor; betonları, hızlı trenleri.
Oysa ne acelemiz var!
Ben ki bunca agnostiğim yine de biliyorum.
Ordaysan nasılsa geleceğiz yanına geri.
Diyor ki, yasalar getirdim, gıcır gıcır, delik deşikti eskisi
Anlıyoruz ki yasalar dümdüz ediyor ciğerimizi… 
Birhan Keskin
Şair'in de dediği gibi
Şiir yazıyorsam yazdıran da sen
Yazdığım ayan ise şairim de sen
Tasfiri gülcemal güzelliği sen
Manası varsa bütünüyle sen.
Beşinci Mektup
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Aslında uzun zaman önce bitirmiştim ama okudum seçimini yapmayı unutmuşum.
Didem Madak... Okuduğum her sayfada "Bu nasıl bir teşbih?!" deyip durduğum bir kitap oldu. Şiir kitaplarını bilirsiniz - tabii çoğu kitaba da özgüdür. Her okuyan kendi yalanmışlıklarına göre hisler barındırır, anlamı da ona göre yükler. Bu kitapta hepimizin ortak yanlarına da atıf var. Çocukluk olsun, gençlik olsun...
Günaşırı okuyasım geliyor. Çünkü bazen içimdekileri uyandırmak istiyorum bazen de içimdekilere uyan cümleleri bulmak. Daha çok birincisi gerçekleşiyor bu kitap için. Çünkü gün içinde, sürekli, başka uğraşlarla devam ettiğim için - daimi gereksinimler - uyandırma ihtiyacı doğuyor. Ruhumu canladırıyor, buna canlandırmak denirse tabii. Melankoliyle beslenen bir ruhu canlandırmak mı? Müphem.
Didem Madak'ın bu kitabıyla başlamış bulundum. Diğerlerini de okumak istiyorum. İlkinin yeri ayrı olacakmış gibi duruyor ama denemek lazım.
Grapon Kâğıtları 
Didem Madak
Mektup yaz, telgıraf çek, telefon et,
geliyorum, geliyorum, geliyorum de,
ölüm, uslandır beni.
Sayfa 66Kitabı okuyor
O beni, ben de onu bekliyordum.
Ve hiç konuşmadan bir gün daha sona eriyordu. 
Özdemir Asaf
"Biz gitsek de, İstanbul'da yine de
yıllar yılı gezinmeli bu sızı
benden bir yaralı şiir kalmalı
senden bir tebessüm, bir de kırmızı"
kıldan ince kılıçtan keskin
ayrılık aramızda bir köprü
seninle diz dize otururken de
Sayfa 48Kitabı okuyor
"Alanlara çok bilenmiş yüreğim alanlara
vurulsun kösleri şu gâvur sevdamızın
vursun isyanın bacısı olan kanım karanlığa
Zülküf de vursun.
Yüzüne ay kırıkları çarpıp uyansın sevdiğim."
Çoban haklıdır sevgilim
Çiziyor safsatanın üstünü
Ödüyor aşkın yüce hakkını.
Şiir de ödesin çilesiyle bunu.
Sayfa 18Kitabı okuyor
Özlem
Özlediğin, gidip göremediğindir;
ama, gidip görmek istediğin
Özlem, gidip görememendir; ama
gidip görmek istemen
Özlediğin, gidip görmek istediğin-
ama gidip göremediğin
Özlem, gidip görmek istemen-
ama, gidememen, görememen;
gene de, istemen
Oruç Aruoba
Belki de Bulunur Ay Işığında
Şimdi bir ıssızda, yar başındayım
Ölümü sevmenin telaşındayım
Sayfa 71Kitabı okuyor
Hangi temaşanın,
Verdiği rahatlıktır gözlerin.
Söyle de bileyim ,
Bileyim de daha çok hemhal olayım.
Her vakit şükran iletirim gözlerine, habersiz.
Sakın beni bir divaneden aşağı sayma ,
Bir divaneyi de benden hallice.
Tesirim sendedir şifam sende.
Beni bir hastadan dinç sanma,
Hastayı da benden hasta.
Şiir; Mustafa Çamsarı
Sana çiçekli yollar vadetmiyorum,
Vadetmek bir hayalin inşaat halidir çünkü.
Sana yalnızlıklar vadetmedim.
Sana mutlu yarınlar.
Mutsuz oluruz,
Böyle de varız, bil istedim,
Sarmaş dolaş olmadan da bütün olur iki beden,
Mesafeler sadece coğrafya kitabında önemlidir.
Sana birçok şey vadetmedim,
Ellerinden öpülesi sabahlar,
Güneşe karşı uyanıp rüyamı anlatmak ön balkonda
Gökyüzü tam beyaz
Soğuk mermer beyazı
Yağmur da yağar birazdan.
Hava koşulları yalnızca coğrafya kitaplarında değil.
Bu şiir aşkın üstesinden de gelir
Sayfa 7Kitabı okuyor