Şu aşk dedikleri ya da zor olan hayat kadar.
Düşlerin yürüyüşü belki de kurtaran bizi.
Uzayda olsak, karşı cinse meyletmesek de,
Kabullenemedikten sonra hiç fark eder mi?
Yağmur yağarken, ağır ağır gözlerinin önünde,
Hayatı durdurup bir düşünmek gerek belki de.
Mutlu olmak mı lazım, yalnız bir savaşçıyken bile?
Hangimiz havadan daha
Üniversitede ve mapusanede bazı arkadaşlarım, “ Nazım’dan sonra şiir yazmak, boşuna bir gayret, hatta saygısızlık, “ diyordu. Onlarla hiç tartışmadım, hep sustum. Çünkü dedikleri bir bakıma doğruydu. Ne var ki “Nazım gibi şiir yazmak” ile “Nazım’dan sonra şiir yazmak” arasında vatanımın dipsiz uçurumları gibi bir uçurum vardı. Elbette Nazım’ı yahut başka bir ustayı budalaca izlemekle kimse şair olamazdı. Ama Nazımdan’da, başka ustalardan sonra da şiir yazılacaktı.
Sayfa 171 - Metis YayınlarıKitabı okudu
"cennet dedikleri dünya" ne yana düşer usta?
