Simge Kilci Çetinkaya
@simgekilci
Mini kütüphanem ve kendi düşünce bulutlarımdan sıyırıp da özgürlüğe uçurduğum sözcüklerim.
instagram.com/ssimgekilci?igs...
Hemşire
25 Temmuz
20 okur puanı
Eylül 2022 tarihinde katıldı
192 syf.
·
Puan vermedi
·
30 günde okudu
“Ben hiçbir şey bilmiyorum. Sadece, güneş ışıklarının vurduğu yöne doğru genişliyorum.”
Okur Takip Önerileri
‘Yeni Bir Benlik’🎈
Yüreğimin izleri dökülüyor kalemimden
kâğıdıma.
İçim kıpır kıpır oluyor, tek bir gülümseme ile karşılandığımda.
Sevgi kaplıyor dört bir yanını, sahte aydınlığın çerçevesinde.
Gökyüzü umutla açıyor gökkuşağını
ince bir çizgide.
Bir yıldız parlıyor sessizlik ile dolu sır kapanında.
Her şey anlam kazanıyor aniden bu sıkıcı hayat yumağında.
Anılar küsmüyor artık bu sefil hafızama.
Kucaklıyorum her anımın bana bakışını.
Sessizliği anlayışla karşılayıp dik
duruyorum
bugünkü oyun sahnemde
Ve sonra kaderim çiziliyor geleceğime
Bir meleğin ellerinde.
Gerisi mi?
Gerisi:
Bakış açım farklı bir yola sapıyor
Ve yeni bir benliğe küçük bir adım atıyorum.
‘İhtiyacım Var’
İhtiyacım var
Hiç olmadığım kadar:
Gölgelerin sığınmış olduğu karanlığa,
Aynalardaki var olan ışığa,
Zamanı yok sayan sessizliğe,
Güneşin yarattığı kıvılcımlara,
Gökkuşağını canlandıran renk renk fenerlere,
Göğün maviliğine perde çeken bulutlara,
Karanlıktaki beyaz noktaya,
Her günahta göğsümüzde derinleşen griliğe,
Yüreklere mührünü bırakan sevgiye,
Duyguların sembolü olan her kelimeye, Kirpiklerdeki kuruluğa karşı gelen yaşlara,
Yorgun bedenlere dokunan yağmura, Sözcüklerin yolunu kaybettiği yerde
Ruhuma dost olan melodilere,
Benliğimi kucaklayan yalnızlığa
Ve henüz zihnimde canlanmamış hayallere...
İhtiyacım var.
‘Bir Gün Gelir De’
Bir gün gelir de
Gülümsemelerim yalansız olur mu?
Parmaklarım etrafa bakarken
Onları dolduracak sıcak avuçlar
olur mu?
Bir gün gelir de
Anne sevgisini yitirmemiş çocuklar
‘Korkarsın Hayattan’
Sinsi bir boşlukla dolmuşsa zihnin,
Donmuşsa soğuktan parmak uçların,
Her dokunuşta yırtılıyorsa kesiklerin,
Korkarsın hayattan.
Mecbursan gözyaşlarınla dudaklarını
ıslatmaya,
Farksızsa her felaketin acı sonuçları,
Kuruyorsa uzamaya çalışan köklerin,
Korkarsın hayattan.
Kenetleniyorsa bilinmedik eller boğazına,
Acısa da parmakların dokunmak istiyorsa toprağa ,
Soğuk duvarlar konuk oluyorsa yalnızlığına,
Korkarsın hayattan.
Kanat çırpamıyorsa omzundaki melek,
Koşamıyorsa artık ayakların rüzgâra
doğru,
Uykuların mahkûmsa gecenin karanlığına,
Korkarsın hayattan.
‘Balkon Korkuluklarının Ötesinde Bir Gece’
Göz kapaklarıma bir ağırlık çöküyor,
Gün batımını tamamlamışken gözlerimin
ışıkları.
Etrafımda yalnızlığın kaybetmiş kalabalık
şehir kokusu.
Elimde bir kupa sıcaklık.
Dudaklarımda bir kahvenin yakıcı tadı.
Kulaklarımda duymak istediğim dünyanın
Veda Zamanı
Etraf sessiz,
Ağaçlar durgun, rüzgârlar suskun...
Bekliyor herkes ritmik bir saat tiktakları ile
Bir nefesin daha tükenişini,
Boşlukta yitişini, umutsuzca.
Belki olması gerekendir
Kabul edemediğimiz bu yok oluş.
Ama olmuyor.
Umut Oluruz
Gün gelir kalabalıkta kaybolmak
isteriz,
Gün olur özümüze karışmak.
Öyle anlar gelir ki,
Koparır hayattan bizi
Üzerine birkaç sevgi işlenmiş
mırıltılar.
Anlamı olmasa da hiçbir şeyin
Aşk mı?
Ruhumun en coşkulu yanı, en ince düşüncem…
Bunca deliliği kim üç harfe sığdırır?✨