"Yaşam hem kendini sürdürmek hem de aşmakla meşguldür; eğer tek yaptığı şey kendini korumaksa yaşamak sadece hayatta kalmaktan ibaret olur."
"Simone de Beauvoir"
Anılan bir yerde donar kalır, davranıştan hiç değişmeyen bir örneğe uyar, aynı lâflan geveleyip durur, hiçbir içeriği olmayan kaş göz hareketlerini durmadan tekrarlar, kadınların yazdığı bir sürü "günlük"ün, "yaşam öyküsifnün insanda yarattığı yavanlık izlenimi de işte buradan gelmektedir, hiçbir iş yapmayıp vaktini kendini yüceltmekle geçiren kadın, kendine hiçbir varlık kazandıramadığı gibi, hiçbir şeyi de yüceltemez
Sayfa 63
Gerçekten de, bu sayıklama, kolayca can yakma biçimine dönüşebilir. Hattâ bu sürece, hasta olmayan insanlarda bile rastlanabilir.
Kendine hayran kadın, bir erkeğin kendisine tutkuyla bağlanma masına akıl erdiremez; elinde beğenilmediğini gösteren açık bir kanıt varsa, o zaman, nefret edildiği yargısına vanverir. Yapılan bütün eleştirileri kıskançlığa, hınca verir. Başarısızlıkları, birtakım karanlık güçlerin işidir ve bunların varlığı, kendisine verdiği önemi doğrular.
Böylece, kolayca ben'ini büyütme hastalığına (megalomanie), ya da onun tersi olan, eziyete uğradığı kanısına kayabilin kendi evreninin merkezi olduğu ve bundan başka evren tanımadığı için, dünyanın mutlak temeli olur çıkar.
Sayfa 61
Şurası çok ilginçtir ki, "sevildiğini sanma" hastalığına tutulmuş on kişiden dokuzu kadındır. Düşsel âşıklarında, kendilerine duydukları hayranlığı ta doruğa çıkarmalarını bekledikleri açıkça görülmektedir.
Bu erkeğin tartışılmaz bir değere sahip bulunmasını, yani dinadamı, hekim, avukat falan olmasını isterler ve böyle bir erkeğin davranışlarının koşulsuz doğrusu şudur seçtiği sevgili bütün kadınlardan üstündür, yüce ve karşı konmaz çekicilikleri vardır.
Sayfa 60
Tiyatro, diyor Georgette Leblanc, o güne dek aradığım şeyi getiriyordu bana: coşup taşma dürtüsünü. Bugünse, "eylemin karikatürü" gibi görüyorum onu; ancak aşırı kişilere gerekli bir şey sayıyorum.
Sayfa 57
Yeryüzü adımlarımızın altında çatırdıyor,kafalarımızın üstünde bir uçurum açılıyor.Artık ne kim olduğumuzu biliyorum ne de bizi neyin beklediğini.
Yine en çok çalışanlar,karnı en az doyanlar oluyor.Herkes de bunu son derece doğal bulmaya devam ediyor.
Hep aynı yüzler,aynı mekan,aynı konuşmalar,aynı sorunlar.Her şey değiştiği oranda birbirine benziyordu.Sonunda da insan,diri diri gömülmüş hissine kapılıyordu.
Simone de Beauvoir: Kadın bu sorumluluğu yeniden ele geçirmeli
Kadın bu sorumluluğu yeniden ele geçirmeli, diyordu Simone de Beauvoir. Kendini geri kazanmalı, kimliğini erkeğin kimliğine bağımlı kılmaktan vazgeçmeli. Çünkü kadını baskın kim tutan yalnızca erkek değildir, yaşamının sorumluluğunu ele almayan kadın kendi kendine de baskı uygular."
"Kendi karar verdiğimiz kadar mı özgür ve bağımsızız?”
"Aynen"
Sayfa 517 - Pan
Simone de Beauvoir: Varoluşçu cinsiyet analizi
"Simone de Beauvoir varoluşçu bir cinsiyet analizi geliştirmeyi denemiştir. Sartre insanın mutlak bir doğaya sahip olmadığını vurgulamıştı ya... Ne olduğumuzu kendimiz belirliyoruz demişti."
"Evet?"
"Bu cinsiyetle ilgili olarak da geçerlidir. Simone de Beauvoir mutlak bir 'kadınlık' ya da 'erkeklik' doğası olmadığını gösterdi. Oysa hep böyle olduğu kabul edilmiştir. Örneğin erkek doğasında 'aşkınlık eğilimi', yani sınırları zorlayıp aşmaya bir yatkınlık olduğu söylenir. Bu yüzden de kendi yuvasının dışında bir anlam ve hedef aramalıdır. Kadının ise tam tersi bir yönelim içinde yaşadığı düşünülür. Kadın 'içkin'dir, yani hep zaten bulunduğu yerde olmak ister. Ailesiyle, doğayla ve kendi yakınındaki şeylerle ilgilenmeyi ister. Günümüzde de kadının erkeğe kıyasla daha 'yumuşak değerlere' sahip çıktığı söylenmektedir."
"Simone de Beauvoir böyle mi düşünüyordu gerçekten?"
"Yo hayır, bak bu kez dikkatli dinlememişsin sözlerimi. Simone de Beauvoir böyle bir kadın ya da erkek doğası olmadığını söylüyordu. Tersine, hem kadınların hem de erkeklerin böyle kök salmış önyargılar ya da ideallerden mutlaka sıyrılması gerektiği fikrindeydi."
"Bak o zaman ben de bütün kalbimle katılıyorum ona."
Sayfa 516 - Pan