GamzeKöse
@simplyfalling
556 okur puanı
Şubat 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Öyle gülüşler var ki o gülüşün karşısındaki için nasıl bir mucize olduğunu,ona nasıl güzel kapılar açtığını bilmiyor...
Bilmiyor bir dünyayı nasıl da değiştirdiğini...
Bazı anlar asılı kalır zamanın içinde.O asılı kalan nice an bizlere hediye olur.Bazı şeyler olmamalıdır ama olmadığında bile güzeldir ya.Neşe nükseder insanın canından içeriye.
Mavi bir dünyanın insanın içine doluşudur bazı anlar.Ve o anlarda,o küçük anlarda gizlidir dünyanın sırrı.Bir bakışta,bir ufak dokunuşta...
Olmaması gerekenlerin acısı birikse de,
Bir coşku sarıp sarmalarken insanı,
Nasıl durabilir yürek devinmeden?
Nasıl dur diyebilir insan kendine, delirmeden?
06.10.2016
Umut,ne tuhaf,ne kırılgan bir kelime...
İnsanın içine bir kez yerleşti mi sen ne kadar silkelemeye,ötelemeye,görmezden gelmeye çalışsanda asla pes etmiyor.Oysa sen,pes etmek istiyorsun bazen.Çünkü biliyorsun,bu dünya sana ve senin gibilere göre değil.Senin yürek yangının,başkasının kıvılcımı bile değil.Sana büyük görünenler başkası için toz zerresinden ibaret.Sana büyük,şiddetli,fazla duyargalar bahşedilmiş.İki kat fazla hisseder,iki kat fazla üzülür,iki kat fazla düşünürsün elinde olmadan...Sonra dönüp bakarsın etrafına,şu kocaman dünyada bir kum tanesisin.
Anlatamazsın.Zaten bir müddet sonra anlatmakta istemezsin.Oysa bu anlatamamak yorar seni.Hem de çok."Neden ben" sorusu belki milyonuncu ke z beynini delerek şakaklarına basınç yapmaya başlar.
Belki de hayat kolaydır onu karmaşıklaştıran bizlerizdir diye düşündüğün de olur.Ama elbet,her zorlukla birlikte bir kolaylık vardır.Her karanlığın ardından bir ışık...Bize hep ışığın loş tarafı denk gelse de...
Öyle gülüşler var ki,o gülüşün karşısındaki için nasıl bir mucize olduğunu,ona nasıl güzel kapılar açtığını bilmiyor...
Bilmiyor bir dünyayı nasıl da değiştirdiğini.Bazı anlar asılı kalır zamanın içinde.O asılı kalan nice an bizlere hediye olur.Bazı şeyler olmamalıdır,ama olmadığında bile güzeldir ya.Neşe nükseder insanın canından içeriye.
Mavi bir dünyanın insanın içine doluşudur bazı anlar.Ve o anlarda,o küçük anlarda gizlidir dünyanın sırrı.Bir bakışta,bir ufak dokunuşta...
Olmaması gerekenlerin acısı birikse de,
Bir coşku sarıp sarmalarken insanı,
Nasıl durabilir yürek devinmeden?
Nasıl dur diyebilir insan kendine delirmeden ?
Okur Takip Önerileri
25/08/2008
Onun bana gelmesi değildi amacım ezelden beri...Ne bana aynı aşkla bağlı olması,ne de ayaklarıma kapanması...Gereksizdi benim için,boşuna ! Yalnızca sevdim,sevdim ben...Aşk için karşılık beklemeden sevdim.Aşkın en hası en saf hali bendeki.Sevdanın engin denizi nasıl dalgalanırsa dalgalansın boğulmamayı başardım derin sularda...Bekledim...Neyi mi? Beni kahreden çelişkinin bitmesini.Kararsızlığının beni yaralamayı kesmesini bekledim.Ama sonradan anladım ki eğer gerçekten aşıksan o çelişki asla bitmiyor,dahası gittikçe karmaşık bir hâl alıyormuş.Sevdanın insanı böylesine dirençli yapacağını söyleseler inanmazdım.İnsan başına gelmeden anlamazmış ya,doğru ! Sevdim,anladım.
Bu dünyada varsın yer olmasın bizim sevdamıza.Karanlıklara bir ışık doğmasın yıllar boyunca.Umudum asla kaybolmayacak benim.Bu dünyada olmazsa öbür dünyada benimlesin,kalpten inanıyorum buna.Çünkü ben seni bir yandan Allah rızası için seviyorum.Ve benim sevdam ölümsüz olacak,adım gibi biliyorum.
Sadi Şirazi
Murada ermedim diye düşüne düşüne kalbini yakma kardeşim.Çünkü her gecenin gündüzü vardır.
İbrahim Tenekeci
Yasin suresinin 58.ayetinde,
"Onlara merhametli Rabbin söylediği selam vardır" buyruluyor.
Ben,işte o selamın peşindeyim.
Işığı sönmeyenlere...
Bugün,hayatın dikenli yollarında ilerlerken,her engelin bir imtihan olduğunu yeniden kavradığım günlerden biri...
Güvenmek isterken en çok güvenle sınanırsın.Bu dünyanın bir görüntü,bir deplasman ve bir hayal dünyası olduğunu en çok ve en iyi bilenlerden olduğunu düşünsen bile yine de sınanırsın.Çünkü bilirsin,en çok sınanırken insansın.Bu çetrefilli âlemde fark ettiğin ve fark yarattığın kadar yer kaplarsın.
Karşına çıkan her kişi,yaşadığın her olay seni sana hep bir adım daha yaklaştırmak için çalar kapını.Sen çoğunlukla o an farkında olmazsın,bazen de çok sonradan anlarsın.Her şey bir imge,herkes senin aynan.Sen,sana tanınan süre boyunca hep bu tekamülle yaşayacaksın.
Hayat...
Bitmek bilmeyen bir öğrenme çemberi.Koşar durursun.Bazen nefessiz kalırsın.Bazen düşer,sonra yeniden ayağa kalkarsın.Eskisinden daha da güçlü.Bazen bir pencere açılır,içeri ışık sızar.Gözün kamaşsa da o ışıktan,sen kendinden yeni bir sen var edersin !
Okumanın zevkini hiç tatmamış,tadamayacak olanlara acıyorum en çok...
Her şeyin geçici olduğunu tamamen benimsemek insanda nasıl büyük bir dinginlik sağlıyor...
Son bir umut kırıntısı kalana dek dayanmak...Belki de yaşamak dediğimiz şey tam olarak budur.
İhtiyacından fazlasını yiyemezsin,yememelisin.Tıpkı bunun gibi ihtiyacından fazla duygu tüketimi de bir yerden sonra toksik etki yapıyor...
Bir şeyin gizli olması mı ona değerli bir yücelik katıyor yoksa gözümüzde yüceltmemiz mi ona bir gizem hali atfetmemizi sağlıyor ?
Gidip gidip "olacak şey var olmayacak şey var "cümlesindeki "olmayacak şey"e tutulmak da benim bu hayattaki imtihanım sanırım...