Rüyamda savaş ortasında kalmış bir Anneydim yanımda henüz Anne bile diyemeyecek yaşta küçük kızım vardı. Gözlerine baktıkça korkum artıyor kaybetme korkusunu tüm zerrelerimde hissediyor sessizce dualar ediyordum..
Sonrasında bu rüyadan nasıl oldu da müstakil evlerin çoğunluk olduğu bir mahallede buldum kendimi aklım almıyor. Yemekler terasta yenmis tüm komsular birbirine selam verip islerinde yardimci oluyor bulasiklar yıkanıyor kahkahalar atiliyor.. .
Ve biz bunları yaparken bir dağin arkasinda can veren insanlardan haberdariz..
Garip ne diyeyim dünya gibi hayal dünyam rüya alemim de garip...
Üstelik bu rüya dan uyanmak da oldukça kötüydü..
Bugün aksam 6 da ehliyet sinavim var ablam uyanmis saat 10 da senin sinavin vardi diye apar topar geldi yanima titreyerek uyandim.. 😏😏😏sinavim 6 da dedim inanmadi 6 da sinav mi olur diyerek gidip giris kartina baktı. Ve şimdi uykusu bölünmüş hayal dünyası karışmış başı ağrıyan biri olarak ne zaman yüzümü yıkayıp kendime geleceğimi düşünüyorum..