Okurluk ömrüme bir anti-kahraman daha eklediğim için mutluyum. Biraz da sinir uçlarımla oynanmış hissediyorum.
Profesör David Lurie boşanmış, arzuyla dolu ama tutkudan yoksun, insan ruhunun olağanüstü büyük ve oldukça boş olduğunu düşünüyor, gençlik çağını geride bırakmış. Cape Town üniversitesinde şiir üzerine dersler veriyor, Byron hayranı, hatta neredeyse onunla özdeşleştirmiş kendini. Öğrencisiyle yaşadığı ilişki onu işsiz bıraktığında, arkadaşları tarafından dışlandığında kızı Lucy'nin küçük çiftliğinde yaşamaya başlar. Bu ziyaret ilk başta kısa süreli bir kaçış olarak başlasa da uzun bir kalışa dönüşür. Burada, baba ve kızı gergin ilişkilerini daha da gerecek, hayatlarını sorgulayacakları korkunç bir soygun ve istismar olayı yaşayacaklar ve bu olayı sorgularken Güney Afrika'nın aynı derecede karmaşık ırksal kaosuyla da yüzleşeceklerdir. Çok iyi bir roman, sorgulattıkları ile engin deniz. Özellikle güç ve cinsel arzular arasındaki ilişkilere bakarak insan arzusunun doğasını inceliyor olması, yaşlanmak, bunu kabullenememek, empatiden yoksunluk, kibir, kabullenme ya da yok sayma gibi temaları olay örgüsü içine dahil edilişini çok çok sevdim.
Ara Güler 'in 1958 yılında -yıllarca her sabah yürüdüğüm- vezneciler'de bir sokakta çektiği şahane bi fotoğrafı
olan 
Öteki Renkler
"Nişantaşı'nda geçen bir çocuğun gözünden anlatılan "Pencereden Bakmak" adlı uzun hikaye ile birlikte bu kitap, Orhan Pamuk'un Nobel Ödülü'ne uzanan başarılı
