İnsanın, tek başına olduğu ve hiç kimseyle konuşamadığı zaman bir şeye inanması çok zordur. Drago, insanların her zaman birbirinden uzakta olduklarını fark etti, birisi acı çektiğinde , acısı sadece kendisine ait oluyor , hiç kimse o acıyı birazcık olsun dindiremiyordu ; bir insan acı çektiğinde duydukları sevgi ne denli büyük olursa olsun , diğerlerinin bu yüzden acı çekmediklerini ve yaşamdaki yalnızlığı işte bu durumun oluşturduğunu fark etti.