Oldukça sıradan günlerde yavaş yavaş olur olmasından korktuğumuz her şey. Hayat herkes için akıp giderken, en olmazları yaşarsın kafanın içinde. Fırtına de o sessizliğe, felaket de, kıyamet de. Adını ne koyarsan koy işte, senden başka kimsenin yaşamadığı o karanlığın…
benim onu sevmemin nasıl bir mucize olduğunu bilmiyor. belki de sıradan ve vasıfsız bir şey gibi görüyor bunu. o da haklı. neredeyse tanıyan herkes sevmiş onu. farklı boyutlarda elbet. ama bir şekilde sevmiş. zaten onu birazcık tanıyan birinin kayıtsız kalması, sıradan biri gibi davranması mümkün değil. fakat ben ne yapabilirim? anlatamıyorum. anlatamamamın sıkıntısı, içimdeki telaşı kat be kat artırıyor. "seni en çok ben seviyorum” desem; en başka ben seviyorum ve en başta, herkesten çok, en çok, en.. ne en? içimden geçenleri bilse koşup boynuma sarılır. oysa sadece anlatabildiğim kadarını biliyor. anlatabildiğim kadarını. anlatabildiğim kadarıyla ne yapılabilir? birer çay içilebilir belki. belki de eski bir bankta birer bira. kırmızı tuborg. gazeteye sarılı. ben de ona sarılabilsem.. anlatamadıklarımı anlar mı o zaman?
Ne sıradan bir sevgiyi yaşayacak kadar basit biriyim. Ne de seni sıradan bir sevgiye malzeme yapacak kadar herhangi biri.
-Cemal Safi
İnsanların gercekten işten gelip saat 10 da uyuyabilmesine şaşırıyorum bu kadar mı işkoliksiniz ya 😂 bomboş sıkılmıyor musunuz stabillikten.. Hayat bu kadar sıradan değil her şey paradan ibaret de değil..
"Diğer insanlarla olan ilişkilerinizi kendinizle olan ilişkinizden daha üstün tuttuğunuz andan itibaren yalnızlık başlar. Bir süre sonra diğer insanların beklentilerini yaşayan sıradan bir insana dönüşürsünüz.”
Doğan Cüceloğlu, Savaşçı