Hepimiz o kadar sıradanız ki en ufak bir farklılığımız herkesten farklı olduğumuzu düşündürüyor.
Biricik olduğumuz kadar sıradanız. Öyle benzeriz birbirimize. Kendimizi farklı hissetme ihtiyacımız bile benzer.
HEPİMİZ SIRADANIZ
Okuduğum bir alıntı birşeyler çağrıştırdı.Tam onları toparlayıp yazayım derken bir inceleme okudum kafam tam dağıldı. Bence insan beynini şaşırtmalı kendini demiyorum beynini dikkat ederseniz .Herşeyi anlamak mecburiyetinde değiliz.Farklı ilgi yetenek ve kapasitelere sahip olunduğumuzu kabul etmeliyiz.Farklı olanı arada ziyaret eden beyin canlılığını koruyor.
"Yeteneklerimizi bilip onlara karşı sorumluluk sahibi olduğumuzu ve eğer sorumluluğumuzu yerine getirmessek o yeteneklerin bizden intikam alacağını bilelim.Bu intikam mutsuzluktur."
Bunları yazarken kafamda asıl konuyu toparladım
Bir kadın düşünün Fransa da yaşıyor.Gelir düzeyi düşük, 1900 lerin başında bir işçi adamın karısı ve yemeğinin altını kapatıp devrimci bir yürüyüşe katılmak icin sokağa çıkıyor.Sıradan bir ev kadını.
Bir kadın düşünün1960 larda Almanya da yaşıyor ve trende bilet keserek geçimini sağlıyor oldukça sakin biri ve sıradan.Ancak Hitler döneminde SS lere katılıp binlerce insanın cinayetine göz yummuş.
Sıradan ,basit insanların tercihleri insanlığın toplumsal tarihini olusturuyor diye düşündüm.
Bu sabah böyle fikirlerle güne başlıyorum.Buraya kadar okuyanlara Günaydın.
Bugün böyle bir söz duydum.
Herkes kendini farklı zannediyor. Herkes kendini özel hissediyor. Oysa o kadar sıradanız ki!
"Şair Haber Veren, Şiir Haber midir?.."
- "... Şiir haberdir, evet. Hem de haber değeri taşıyan tek haberdir. Mevcut medya çünkü bize haber vermez. Haber alma özgürlüğümüzü kısıtlar. Az önce bahsettiğiniz algı kapılarını kapatır. Dünyaya, hayata karşı ilgi görüntüsü altında ilgisizlik üretir. Bilgimizi artırmak yerine ilgimizi azaltır. Televizyon bencillik ve edilgenlik üreten bir
Yaşadıklarım....
Hepimiz sıradanız.
Hepimiz sıkıcıyız.
Hepimiz muhteşemiz.
Hepimiz utangacız.
Hepimiz kahramanız.
Hepimiz çaresiziz.
Bu sadece gününe bağlı..
Brad Meltzer
Yarım saattir burada boş boş aynı şeylere bakıp duruyorum.
Hayatta öyledir ya hani;okula, işe gideriz,eve döner ,yemek yer ve bulaşık yıkarız😒. vs...
Çok sıkıcıyız,çok sıradanız ya da sıradanlaşıyoruz...
Bilemiyorum artık bir şeyiz ama ne??
Hepimiz sıradanız, hepimiz sıkıcıyız,
hepimiz utangaçız, hepimiz kahramanız
hepimiz muhteşemiz, hepimiz çaresiziz.
Bu sadece gününe bağlı.
Sahabelerin hayatlarını bilince biz öylesine sıradanız, öylesine hiçiz ki...
Kıymet-i Harbiye
Düşüncelerim hayat duvarıma her gün bir çentik atar, mahkum olmuştur güneşin hayaline. Nefesim ölüm orucuna girmiş her alışım da içimi acıtıyor, gözden uzak tutmuşumdur umut tohumunu, aç kaldığım zaman sakladığım tek zırhım. Ben kimim-le başlayan cümlelerim, hiç olmayan dünlerim, gelmeyecek yarınlarım, yokluk varlığın zıttı değildir, onu da içine çektiği benliğidir. (Çok sıradanız, cümleleri dahi uyum içinde kullanmaya yeminliyiz, halbuki kıymeti harbiye, uyumsuzluk içinde, kıymetini anlayacak sözcükler biriktirir kendine) Neek
Unutma. Büyük insanların büyük dertleri olur. Küçük insanların büyük dertleri her zaman küçümsenmeye mahkumdur. Çünkü insanlar karşısındakine notunu neyi nasıl karşıladığına göre verir. Kimliğimiz dayanma tarzımıza göre insanların gözünde şekillenir. Baş etme tarzımız karşımızdaki kişiyle ne kadar benzeşirse o kadar “büyüğüzdür”. Ayrık otunu sevmiyorsanız inanın o da sizi sevmiyor. Ama ayrık otu olmasaydı, siz güzel değil sıradan olacaktınız. Egonuzu tatmin etmek için ona değil, aynaya bakacaktınız. Belki de ayna bu yüzden kötülenir biraz da. Korkaklar aynaya bakamaz çünkü. Baksalar, ayrık otu diye bir şey olmadığını anlayacaklar oysa ki. Hepimiz ayrık otuyuz ve hepimiz sıradanız hakikatte. Bunu ancak aynaya bakma cesaretini gösterenler biliyor ne yazık ki. Kötü kalpli cadı bile bakmıştı bu arada
Kırık Dergi (Dijital Çağın Orijinal ve Analog Çocuklarının E-Dergisi)
KIRIK NEDİR?
İnsanların bir şeyi okumak için dört döndüğü, ilmin şahlandığı bu dönemde kırık, tüm insanlığın ilim ihtiyacına cevap vermek üzere yetkin kadrosuyla siz güzide okuyucularının karşısında.
Kırık, bir dergiden çok; arabadaki hava yastığıdır, dönerden önce bitmeyen ayrandır, soğansız menemendir, bir yıl sonra giydiğin montun cebinden
Gerçekleri
dinleyecek kadar güçlü olmadığımız için sıradanız...
Gizemli Mektuplar (Picaso Lucci)
Sayfaları ne kadar uzatabilirim?
Bazen bir Günaydın bazen bir Merhaba bir dünya hali ilk satırın ilk duygusu ilk his ile duyusu.
Mektuplar konuşmaz hiç te sesi çıkmaz bağrına bağrına çırpınır durur iki satır arasında iki göğüs arasında.
Duymak aslında bir meziyet gibi gözüksede herkesçe meziyetin anlam yitirdiği günleri yaşıyoruz.
Sıradanız kimbilir yazınca ne oluyor fikri toplumca trajedi sendemi gibi?
Mektuplar uzun bir yolun üstünde Selvi ağaçlarına benzerler ölülerini gizlerler.
Dünyada dile gelmeyen kalbe gelen tüm hislerin dökümüdür; biraz serttir element gibi lakin o sertlik ne yıkılıp gider nede yok olur ölümsüzlüğü simgeler.