“… benim gibi bir Hayta sizce yazar olabilir mi?”
diye sormuştu. Bu sorunun ağırlığını hissetmiştim. Toplumun işaretlediği bir çocuğun bu işareti kaldırma hikayesi olarak zihnimde yankılanmaya başladı önce. Çıkmak isteyen bir yanı vardı. Artık içimde tutamadığımı anladığımda yazmaya başladım.
Çünkü biliyordum, Umut onlardan bir tanesiydi. Hiçbir işe yaramayacağı iddia edilen çocuklar, gençler, yetişkinler…
Ne kadar kalabalıktı. Birilerinin baskısı altındayken kendi yollarını nasıl bulabilirlerdi ki?”