tuğba
@smztugba
kendim ettim kendim buldum
63 okur puanı
Temmuz 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
İnsan bir bukalemundur; doğasının yasası gereği, bulunduğu yerin rengini alır. Çevresindeki etkiler onun tercihlerini, kaçındığı şeyleri, politikasını, beğenilerini, ahlakını, dinini yaratır.
Sayfa 61 - Y.A.Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Ancak bu kadar güzel anlatılabilirdi
Sesin insanın yüreğini parçalayan yanı, uzun süreli bir yalnızlık ve terk edilmişlikten kaynaklanıyor olmasıydı. Âdeta çok, çok eskiden çıkarılmış bir sesin en son cılız yankısıydı. İnsan sesinin sahip olduğu o canlılığı ve tınıyı öylesine yitirmişti ki, insanda, bir zamanlar güzel olan bir rengin soluk bir lekeye dönüşmesinin yarattığı hissi yaratıyordu. Ses öylesine boğuk ve bastırılmıştı ki, yerin altından geliyor gibiydi. Umarsız ve kaybolmuş bir yaratığın anlam yüklü sesiydi sanki; kuş uçmaz kervan geçmez yerlerde bir başına, aç biilaç gezinmekten bitap düşmüş bir yolcu, ölüm döşeğinde evini ve dostlarını yâd ederken sesi böylesi bir tonda çıkardı ancak.
Sayfa 50Kitabı okuyor
tuğba tekrar paylaştı.
Peki ama kimdi bu "aslında olduğun kişi"? Olduğun kişi inşa ettiğin, şekil ve hayat verdiğin bir benlik miydi yoksa yazgısal olarak miras aldığın; genetik, ailevi, etnik, dini, kültürel, tarihsel güçlerin belirlediği bir benlik mi? Diğer bir deyişle, kimlik seçtiğin bir şey miydi yoksa kaçamadığın bir şey mi?
Sayfa 62Kitabı okudu
genelde ben
İstersem kenti gezebilir, gazete okuyabilir, bir kafeye oturabilir, bir yerlerde yemek yiyebilir, bir müzeye gidebilir, dükkanları gezebilir ya da Quais'de kitaplara bakabilirdim, arkadaşlarıma telefon edebilir ya da sadece ılık, tatlı havanın keyfini çıkarabilirdim. Neyse ki her şeyi bilen içgüdüm sayesinde en mantıklı olana yani hiçbir şey yapmamaya karar verdim.
Sayfa 3Kitabı okudu
Her insanın bir başkası için sonsuz bir muamma oluşu, üzerinde düşünülmesi gereken muazzam bir hakikattir.
Sayfa 15Kitabı okuyor
Gelmiş geçmiş en iyi günlerdi, gelmiş geçmiş en kötü günlerdi; hem bilgelik çağıydı hem ahmaklık; hem inancın devriydi hem şüpheciliğin; hem aydınlık hem karanlık bir mevsimdi; umudun baharı, umutsuzluğun kışıydı; hem her şeyimiz vardı hem hiçbir şeyimiz yoktu; hepimiz ya doğruca cennete gidecektik ya da tam tersi istikamete.
Sayfa 3Kitabı okuyor
tuğba tekrar paylaştı.
"Niçin geldim dünyaya?" diye soruyordum kendi kendime. Yaşamak için yaratılmışım, yaşamadan ölüyorum.
Sayfa 22 - Alfa Kitap
Bir ayna parçasından başka beni kim anlar,
Bir mum gibi erirken bu bitmeyen düğünde?
Bir kardeş tesellisi verir bana aynalar;
Aynalar da olmasa işim ne yeryüzünde?
Ben bu dünyaya yanlış gelmiş olacağım ben,
Ben öyle her insandan, o kadar uzağım ben.
Yine bu gözlerimdir okşanacak şey arar,
Yoksa içimde başka dünya hasreti var.
Uyanıp gibi birden korkulu rüyadan,
-O içimden sevdiğim, benim olan dünyadan,
Bir ses bana: "Gel!" dese, ben o sesi işitsem;-
Kimsecikler duymadan bir kapı açıp gitsem
Sayfa 74Kitabı okuyor