Sabitlenmiş gönderi
Vazgeçmiş değilim; yalnızca yorgunum, o kadar.
Öğrettiği şeyi ve çocukları seven gerçek bir öğretmenin bulunduğu ortamda o çocukları ne ödüller beklediğini kim bilebilir?
Bir kitap okudu
144 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Ne tuhaf... En azından rüyalarda, birbirlerini hiç tanımayan kişiler bile, asla var olamayacakları yerlerde bir arada olabiliyor...
İnsanların yüreğini kapkara yapan, onları zalim kılan; korku ve cehalettir.
Gözlerinden yalnızlık ve umutsuzluk fışkırıyordu.
Boşuna dememişler kalp yüzden ayrıdır diye, birinin yüzünü tanıyabilirsin ama kalbini bilemezsin.
Onun ruhu uçmak istiyor, uçmak isteyen bir ruhu hiçbir ilaç yerinde tutamaz.
Yine de yanlış anlaşılmak bizim gibilerin kaderidir.
Dostum, bunlar beni mahvediyor; ben muhteşem görünüşlerin yükü altında eziliyorum.
İnsanlar bugüne katlanmak yerine, hayal güçlerini seferber ederek geçmişin kötülüklerini çağrıştıracak hatıralarla meşgul olmasalar, daha az acı çekerlerdi.
Gökyüzünde sıra sıra uçuşan kazların kanat çırpınışına kendi kanatlarının gücü yetmediği için geride kalıp tek başına donarak ölen kaz gibi ölmek istemiyorum, kanat çırparken ölmek istiyorum.
Yaşamak, çalışmak, uz gitmeyen işler için kaygılanmak... Hiçbir şeyin anlamı, değeri yoktu artık. Hiçbir şeyi, hiç kimseyi görmek istemiyor, onu hiçbir şey ilgilendirmiyordu.