Sofokles

Kurgusu; örnek aldığı efsanelerin ötesine geçememiş. Doğu mistisizmi, Batı modernizmi ve İstanbul'un kültürel değişimini ele alan; sürprizsiz, şaşırtmayan, olağan bir roman. Yazarın hayatı ile paralellik oluşturuyor. Bu kurguyu işlerken Sofokles'in Kral Oidipus'u ile Firdevsi'nin Şehname'sini referans ediyor kendisine.
Orhan Pamuk'un kaleme aldığı metinlerinde gördüğümüz Türkçeden ziyade İngilizce gramerinin izlerini taşıyan, bol anlatım bozukluğu yapılmış bir eser olması. Dolayısıyla bu eserin sadece içeriğiyle ilgilenmek en doğrusu olacaktır.
İlk bölümde kısmen tasvirler başarılı olsa da ne yazık ki mekan unsurları başarılı bir şekilde tasvir edilememiş.
Başkarakter olan Cem'in Kırmızı Saçlı Kadın ile bu kadar kısa sürede nasıl samimi oldukları bilinmeyenler arasında yer alıyor. Aksayan bir başka nokta ise; çağrışımların basitliği ve satırların birbirine olan benzerliği ve bunun anlatımı bölmesi.
Romanın kapağına aldanmamalı, şayet baktığım zaman sürükleyici olabileceğini düşündüm; üslubu ve konusu dahil. Ama yanılmışım. Öylesine sıkıldım ki! Bir süre sonra : "Bitsin artık yeter!" dediğimi anımsıyorum. Böylesine kötü beklemiyordum, hayal kırıklığına uğradım.
Yine de siz bilirsiniz ama ben tavsiye etmiyorum.