Hatırlıyor musunuz? Hud suresinde kayanın içinden bir deve çıkmıştı..
Hz. Salih'in devesinin sütünden bir gün kavmi, bir gün devenin kendisi içiyordu.
Sonunda Hud kavmi deveyi kesip öldürdü..
Akabin de kavim her gün renkleri biraz daha sarardı soldu ve helak edildiler..
Burada deve, beden kayası içindeki, ruh ile beslenen kalp
ÜŞÜYORUZ
Dünya ne kadar da soğuk, karanlık...
Her taraf buzlarla kaplı sanki.
Donmuş kalpler, donuk bakışlar, üşüyen eller...
Karanlık bir yol kenarında titreyen
Yuvasız bir serçe gibiyiz,
Öyle öksüz, öyle yalnız...
Göğsümüz hızla inip kalkıyor,
Belki de son nefeslerimiz bunlar,
Sabaha çıkar mıyız?
Güneş bir kez daha doğar mı bizim
"O"
Ben çiçek ektim O yoldu,
Güzelliğe düşman oldu,
Bahçeler hep ondan soldu,
"O" silleyle ıslah oldu.
"O" silleyi vurdu Allah,
Mazlum diyince "İllallah!"
Şimdi duruldu maşallah,
Şımaranlar adam oldu.
Hoppa, züppe, mafya, şerli,
Ben gurbette onlar yerli,
İnsanlık olan değerli,
"O" en büyük erdem oldu.
Doktor MBC
Bir yerde fırtına koptu,
Bir çiçek soldu ve bir kuş öldü.
Bir keresinde yıkıldı dünya,
Kurudu pınarlar.
Ve ufalandı canlı sayılabilecek her şey.
Uzaklarda bi sevda
İnsan ömrünün baharı ne zamandır
Uzak mıdır yakın mıdır
Kendi yüreğinde midir başkasının yüreğinde mi.
Peki bahar nasıl gelir bana ;
Bi kucak dolusu çiçekle mi
Bi seni seviyorum sözcüğü ile mi
Yoksa bi öpücükle mi
Yada Bi bakışla mı...
Geçti rüzgârın hevesi
Artık esmez ardımızdan
Bizi kim attı bu kuytulara
En geç yarın mı?
Hayır hayır her gün belki
Geçeriz biz bu kıştan
Hayallerimiz kaldı eskilerde
Artık geçti hevesimiz