Kitap yılımın yıldız kitabı
Mızrak gibi göğsümü delip geçti bu kitap. Bir kere de değil, her kahramanın hikayesinde ayrı ayrı ve belki her sayfada, her satırda. En son hangi kitabın beni bu kadar sarstığını düşündüm sonra. Altı ay önce 
Satranç’ı okuduğumda bu kadar etkilendiğimi hatırladım. Onda da aynı şeyi söylemiştim; iyi ki sadece 180 sayfa, ya 500 sayfa olsaydı? 500
Sessizliğin acıyla dostluğu acının derinliğinden ötürü. Acı derinleştikçe sessizlik büyür,büyür... Belki de bundan ötürü adını Yaşıyoruz Sessizce koydu Şükrü Erbaş. Sessizliğe vurulan dem kelimelerin acizliğini gösteriyor ve bu acizlik acının yürekte kat ettiği mesafeden ötürü.
Eşi Hatice Erbaş'ın-Şükrü Erbaş'ın Ömür
Hanım'ı-vefatından sonra çıkardığı şiir kitabı.
Kitap sevgili karısının sözüyle başlar.
"Babanız içerde şiir yazıyor diye
çocuklarımı sessiz ağlattım ben. "
Aşk, ölüm
ölümün getirdiği yalnızlık,
ölümün getirdiği acı kelimelere öyle dökülmüş ki kitap boyunca hissede hissede okudum. Ona sevmeyi öğreten Ömür Hanım'ın ölümü onu da öldürünce, şiir onun nefes aldığı Haticesini yaşatabildiği yer olur.
ÖMÜR HANIM; "Güzelliğin geçici olmadığını senden öğrendim Emeğin aşktan büyük bir hazine olduğunu senden Zaman, kaküllerinden doğar topuklarından batardı Al yeşil soluğum, yarasına döndüğüm, sözümün sahibi Sevmenin, dünyayı sevmek olduğunu senden öğrendim."
Şükrü Erbaş'la tanışma fırsatı bulduğum için çok şanslıyım. Sıradan cümleleri bile şiir olan şairimizdir. Kitapla ilgili daha çok şey yazabilirdim ancak ne kadar yazsam da yetmezdi anlatmaya. Soylu yalnızlığımızla bitireyim...
" Acısını unutanın
Yıldızı dolmuyor gecesine
Buydu bizim soylu yalnızlığımız."
. 
Şükrü Erbaş
208 syf.
·
Not rated
Bir an kayboldun gibi. Yaşadım kıyameti
Yoruldun ama buldun ey kalbim emaneti
Yeniden su yürüdü dalıma yaprağıma
Bir bakışın can verdi kurumuş toprağıma
Çiçeğe durdu kalbim içtim parmaklarından
Göz çeşmem suya erdi sevda kaynaklarından
Bir aydınlık denizin sonsuz derinliğinde
Yüzüyorum gözünün yeşil serinliğinde
Bir ışık bir kelebek biraz çiçek biraz kuş
Yeni bir ülke yüzün ellerimde kaybolmuş
Soluğum bir kuş gibi uçuyor ellerine
Kapılıp gidiyorum saçının sellerine
Gözlerinden göğüme sayısız yıldız akar
Bir gülüşün içimde binlerce lamba yakar
Erdem Bayazıt Rahmet Olsun...
