Bir mısra daha söylesek sanki her şey düzelecek
İki adım daha atmıyoruz bizi tutuyorlar
Böylece bizi bir kere daha tutup kurşuna diziyorlar
Zaten bizi her gün sabahtan akşama kadar kurşuna diziyorlar
Geçenlerde Cemal Süreya bir kez daha kurşuna dizildi, bizzat gözlerimle şahit oldum. Bu kurşunları atanların çoğu da arkadaşımdır, sevdiğim
Ruhu gökkuşağı gibi insanlar vardır hani bildiniz mi ? Ben biraz öyle bir hatunum. Rengarenk... Hayata pembeli taraflarından bakmaya çalışırım hep. { Renk olarak pembeden çok hazzetmem aslında;) } Ama öyle tozpembe de değil. Dünya da olanlara, etrafımda olup bitenlere bakarken koyu pembeye dönüyor benim bakışım da olaylara kayıtsız değilim elbette.
Şiirlerin, şarkıların, kitapların; aşklı, sevgili, çiçekli böcekli olanlarını daha çok sevdiğim de doğrudur. Ama ben böyle biri iken Furkan'ın kitabı beni bir yerden yakaladı. { Neden beni "de" yakaladı diyorum, biraz sert eleştiren, süslü püslü cümleleri olmayan daha yaşanmış daha gerçekçi konulara dokunan şiirlere sahip bir kitap..} Nerden diye sorarsanız bilemiyorum. Belki farklı bakış açısı belki duygularının yoğunluğu belki kaleminin sıcaklığı samimiyeti belli ki hepsi...
Yazabilmeye cesaret edenlere ayrı bir saygı duyuyorum. " Amannn ilk kitabı.. Kim bilir nasıl? Okumaya değer mi ? " demeden önyargısız okurum ilk kitaplarını yazanları. Pişman da olmam..bir cümle ile, bir kelime ile mutlaka ama mutlaka bana bir şey katacağına inanırım...
Sana yolun açık olsunlar demiyorum Furkan'cığım ;) çünkü belli ki yolun çok açık. Sadece sana bu uzun ve çetrefilli yolda; bolca sihirli kelimeler, tılsımlı cümleler, ruhumuza nüfuz edecek daha nice nice şiirler yazmanı diliyorum...
" Şimdi kalbi çiçekle birlikte atan kısa bir soluğum ben."
Evet, kalbi çiçeklerle atan amaaa uzun uzun soluklarımız olsun... ;)
HER ŞEY ÇOK GÜZEL OLMASA DA , HİÇ DEĞİLSE BİR ŞEYLER BİRAZ GÜZEL OLSUN !
"YÜREĞİNİ KOLLA ÖLMEDEN ÇÜRÜYORSUN"
Sadık Hidayetin okuduğum 4. kitabı , özletiyor kendini bu adam , kasvetler ülkesinin yitik kralı..
9 kısa öykü. Kitaba ismini veren Diri Gömülen , intiharının ayak sesleri. Yalnızlık , boşluk , boşunalık , anlamsızlık.. Ölmeden ölmüş gibi , ölmüş de gömülmüş gibi , kendi varlığını dışardan seyreden
Siz Hiç "Aç" Kaldınız Mı?
Sokağa çıkıyoruz; bir yerlere yetişmek için ya da keyfimizden yürüyoruz, koşuyoruz, etrafımıza bakıyor muyuz? Sağımızda, solumuzda neler olup bitiyor, biliyor muyuz? Umurumuzda mı?
Kadıköy’de bizim için sıradan bir gün, yürüyoruz, bir yerlere oturacağız, ama hala yürüyoruz, hava güzel, güneş ışıl ışıl, yürümeye devam ediyoruz, “Açım abi” sesi
BİR İNSANLIK TRAJEDİSİ: KRAL LEAR
Kaynaklar:
Monmouthlu Geoffrey'in İngiliz Krallarının Tarihi adlı eseri. (12. yüzyıl)
Raphael Holinshed'in Chronicles of England, Scotland, and Ireland adlı eseri. (1587)
Oyun, Lear'in topraklarını kızları arasında paylaşması ile başlar. Lear, kızlarından kendisini ne kadar sevdiklerini söylemelerini ister; Kralın büyük kızı Goneril ve ortanca
Boyalı kuşun kanadındaki bir tüyüz, hepimiz.
Boyalı kuşun varolma mücadelesi desem eksik olur fakat bir şeyler anlatır yine de. Bir hayatı anlamak için bir fragman belki de.. Savaş yıllarında dilsiz kalan yazar gibi boyalı bir kuşa,saldırıyı yapan türdaşlarının düşmanlığını hangi sözcük bize ifade edebilir? Kamus eskidi. Yeni sözcükler boşluğu dolduran yankı gibi ulaşmıyor bir türlü varmak
