Benim için mutluluk güzel elbiseler, iyi yaşam ya da güzel yemekler değil, ben ruhen huzurlu olduğumda mutlu oluyorum ve şiir ruhumu huzurlu kılıyor, eğer insanı hırslandıran güzel şeylerin hepsini bana verip şiir söyleme kudretini benden alırlarsa ben ölürüm.
bu şiiri senin için söylüyorum
yazın susamış bir gün batımında
çıkılan bu uğursuz yolun ortalarında
bu sonsuz kederin köhne mezarında
bu son ninnimdir
beşiğinin başında
belki bu feryadın vahşi çığlığı
dolanır gençliğinin göklerinde
bırak avare gölgemi
gölgenden, uzaklaşıp ayrılsın
bir gün kavuşuruz ki eğer olursa
Allah'tan başka kimse olmasın aramızda
karanlık bir kapıya yasladım
acıyla kıvrılan alnımı
umutla törpülüyorum bu açık kapıda
ince ve soğuk parmaklarımı
Sayfa 50 - Telos
ey yedi yaş
ey yola koyulmanın şaşırtıcı anı
senden sonra kalabalık içinde çılgınlıktan ve cehaletten ne varsa yok olup gitti
Füruğ Ferruhzad:
"Ne acayip dünya. Asla kimseyle bir işim olmaz, ben böyle zararsız ve kendi halimde olunca herkes için merak konusu oluyorum. İnsanlara nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. Ben utangaç bir insanım. Başkalarıyla bir sohbet konusunu açmak benim için büyük bir sorun, özellikle bu insanlar bana hiç ilginç gelmiyorlarsa, neyse geçelim."
Sonsuz Gün Batımında
Sayfa 9
Asıl Mesele !
Hayat baskısı, çevre baskısı, elimi ayağımı bağlayan zincirlerin baskısı ve tüm gücümle onların karşısında ayakta durmak için yaptığım çabalar, yorgun ve perişan düşürmüştü. Ben bir "kadın" yani bir "insan" olmak istiyordum.
Sayfa 21 - Furuq NotlarındanKitabı okudu
Hayatımı kaybettiğimi hissediyorum.
Sayfa 62Kitabı okudu