düşünmek, bu dünyada ki en acı veren intihar biçimidir.
net bir süresi, net bir sonu yoktur.
kimi zaman saatler, kimi zaman günlerce sürer.
öyle ki, aylara dağıldığı bile olur..
ama hep sakat bırakır.
ruhundan birazını kaybetmiş bir şekilde,
devam etmek zorunda kalırsın geri kalan zamanına.
bazen iki eliyle yapışır boğazına,
sanki en büyük düşmanıymışsın gibi sıkar;
ufak bir nefes almana bile izin vermez.
sonra hiçbir şey olmamış gibi devam eder hayatına.
senin de devam etmeni ister,
senden götürdüklerine rağmen.
bir gün ölmeni isterken,
diğer gün her şeyin güzel olacağını söyler.
şaşarsın.
tüm dengeni altüst eder.
fark edersin ki, o seni öldürmeden
sen onu öldürmelisin.
ama her türlü kaybeden sen olursun.
ya bedenin, ya zihnin.
onu kırmış olmalı yaşamında birisi.
dinledikçe susması,
düşündükçe susması,
tek başına iki kişi olmuş,
kendisiyle gölgesi.
seven gider ve diğeri fark eder ya aslında onu sevdiğini;
sende, ben gidersem sever misin beni?