~~✨✨
Eski insanlar birer ilaçtı. Günümüz insanları ise devasız birer dert!
Süfyan-ı Sevri
~~✨✨
Süfyan-ı Sevrî isminde bir şeyh vardır. Yanında ölüme dahir bir söz söylendiğinde ağlar ve birkaç gün baygın yatarmış. Biri kendisine bir şey sorduğunda, "Bilmiyorum" dermiş. Böyle davranmasının hikmeti neymiş bilir misin? Çünkü ölüme dair söz duyunca, olacakların hepsini hatırlar, ölümden sonra başına gelecekleri düşünürmüş. Bu yüzden kendinden geçip baygın yatarmış.
İşte ölümü böyle düşünmek lazımdır. Ölüm böyle düşünülünce nefs-i emmârelik terk edilir, nefis islah olur.
Ölüler şöyle dermiş: “Dünyaya dönüp iki rekât namaz kılmak veya bir kez la ilahe illallah demek için izin vermezler. Gel gör ki diriler, ömürlerini gafletle geçirir. Sonunda kabre düşüp bizim gibi pişman olacaklar. Geçen ömürlerine ah edip onun hasretini çekecekler."
Sayfa 141Kitabı okudu
"İlim, ameli çağırır: amel gelirse, ilim kalır: yoksa çekip gider."
Süfyan-ı Sevri (k.s)
Süfyan-ı Sevrî gıybet orucu bozar demiştir. Bu ictihadı Leys bin Sa’d da Mücahid’den rivayet etmiştir. Mücahid: “İki kötü huy orucu bozar: gıybet, yalan" demiştir.
makalelerdenKitabı okudu
Süfyân-ı Sevrî büyük bir âlimdir. Hazret bir gün mescide giriyor ve içeriye sağ ayağıyla giriyor. Doğrusu da budur zaten. Fakat bunu gaflet içinde, yani bir alışkanlıkla yapıyor. O anda kendisine bir hitap geliyor. "Ey Sevr, buraya bir hayvan da girse, bir öküz de girse, ya sağ ayağıyla ya sol ayağıyla girecekti. Niyet yoksa ne kıymeti var?" Yani sünnete uyma niyeti olmadan, şuursuzca, alışkanlıkla yaptığın şeyin bir değeri yok.
Sayfa 25Kitabı okudu
Süfyân-ı Sevrî buyrur
“Güzel edep, Allah Teâlâ’nın gazabını söndürür.”
Rivayete göre, Süfyan'ı Sevri şöyle der; "Biz ilmi Allah'ın dışında başka şeyler için öğrendik, ancak ilim Allah'tan başkası için olmaktan yüz çevirdi."
Sayfa 41Kitabı okudu
Süfyan-ı Sevrî bir gece sabaha kadar ağladı. Sabahleyin ona "Tüm bunlar günah korkusundan mı?" dediler.
Yerden bir saman çöpü aldı ve "Günahlar bundan da basit. Ben sadece kötü ölümle ölme korkumdan ağlıyorum" dedi.
-Bu son derece müthiş bir anlayış...
O kişinin, işlediği günahların onu ölüm esnasında rezil ederek güzel ölümüne engel olmalarından korkması!
İnsanların en mutlusu kalbi ilimle dolu ve bedeni sabırla süslü olup elindeki ile yetinen kişidir.
*Süfyan-ı Sevri (k.s)
Süfyan-ı Sevri (r.h.a.) diyor ki: «Kabirleri çok hatırlayan mezarını cennet bahçelerinden bir bahçe bulacaktır. Kabirleri unutan da, onu cehennem çukurlarından bir çukur bulacaktır.»
Rabi' bin Haysem (r.a) ki, tabiinin büyüklerinden olup türbesi Tus şehrindedir. Evinde bir mezar kazmıştı. Kalbinde biraz gevşeklik hissettiği zaman, o mezara girip bir saat yatardı ve derdi ki: «Allahım, beni bu dünyaya bir defa daha gönder ki, yaptığım taksirâtı telafi edeyim. Sonra kalkar ve kendine: "Ey Rabi' ibni Haysem! İşte seni dünyaya gönderdiler. Bir daha gönderilmiyeceğin bir ölüm için hazırlan" derdi.
Sayfa 264
Süfyan-ı Sevri dedi ki: Şeytanın, fakirlik korkusu vermesi gibi, keskin bir silahı yoktur.
Şeyh Süfyân-ı Sevri(k.s) şöyle der:
-Vallahi, bu zamanda uzlet etmek helâldir. Bu halkın arasına karışmak haramdır. Çünkü bu zamanın insanları haram olan şeyleri helâl gibi kullanmaya başladılar.
Süfyan-ı Sevri şöyle derdi; "İnsanların gördüğü amelime güvenmem."
Sayfa 129 - Tahlil yay.
imâm-ı şarânî (r.a) •[tezkirati'l kurtubî]• eserinde;
süfyân-ı sevrî 'nin (r.a) "bu zamân; sükût etme, evlerden çıkmama ve ölmeyecek kadar rızka râzı olma zamânıdır." sözünü zikredip şöyle dedi:
"2. asır böyle ise, bizim 10. asrımız nasıl olmalıdır !?"
imâm-ı şarânî rahimehullâh •[el-envâru'l-kudsiyye]• eserinde şöyle buyurmuştur:
"yûsuf aleyhissalâtu vesselâm'ı yemekle ithâm olunan kurt'un şöyle yemin ettiği bizlere ulaşmıştır:
'eğer yûsuf'u ben yemişsem, Muhammed sallallâhu aleyhi ve sellem ümmetinin 10. asrının şeyhlerinden biri olayım.'
kurt şeyhler için bunu söylüyorsa bizlerin hâli nicedir ?..
ve biz 15. asırdayız !