“Ancak ağır hastalandığımız ya da öldüğümüz zaman hatırlıyoruz birbirimizi. O yitirdiğimizin ne iyi, ne eşsiz bir insan olduğunu, ne büyük iyilikler yaptığını, ancak o son demde anlıyoruz.„
“Ama herkesin unuttuğu bir şey var ki ölümlü bir dünyadayız. Hırslarınızı boynunuza bir taş misali bağlayıp kendinizi denizden atıyorsunuz yavaş yavaş ; üstelik bunun farkında olarak.”
Yeşilde huzur saklı, mavide sonsuzluk...
Ve herkesin içinde biraz mavi, biraz yeşil vardır. O yüzden mutlu olmak istiyorsanız, önce kendi içinize bakın.
Çürümüş mü içinizdeki baharlar? Kurumuş mu denizleriniz? Kararmış mı gökyüzünün ?
Önce onları halledin.