"Mağlubum ben, yenildim. Onu yenmeye
çalışmadığımı anlamadığı için yenildim. Hâlim ondan. Ama geçer elbet bu da.. Yanıp tükenince acı mı kalır..."
Nereye gideceğin belli olmadığı halde, sana nereye gidersen orası benim de yolum diyorsa... Ona sarılmalı.
Sayfa 189
Onu haklı çıkarmaya, ona hak vermeye ihtiyacım yok.
Sayfa 44Kitabı okudu
"Senin canına kıyman lazım. Çünkü bekliyorsun ki, birini sevesin, birisi seni sevsin. Beklemekle gelmez. Onu beklemekle gelir. Onu beklemek için kendinden gitmelisin. Kendinden gitmek için, önce kendine gitmelisin. Önce kendine gitmek için, canma kıyman lazım, çünkü canın, yoksa nefsin mi demeliyim, sana seni çok önemsetiyor iki gözüm."
Mutsuzluk hastalığı dediği aslında derdi bilmeyenin dertlenmesiydi yalnızca. Kaşı olanın kaşım var diye şükredeceğine kaşık yamuk diye kahretmesiydi bir bakıma.
Korktuğumu söylesem şimdi olur aslında, gider buraya. Ama cahiller korkmaz. Neyin kapı eşiğinde olduğunu anlamayacak adam cahildir. Ben nasıl korkayım, anlamadım ki neredeyim, ne olmak üzereyim.
Kendim bana sarıldı. Her şeye gücün yetmez dedi.
Annem beni bulduktan sonra babamı kaybetti
diyeceğim şimdi, zaten öbür diyeceklerim de bundan sonra dilime takılacak. Çünkü babam öldü. Yirmi gün sürdü ölmesi. Karaciğeri bitmiş. Hastaneye kaldırdık. Bahçede bekledim genelde. Nemrut bir adam vardı, bekçi desen değil, hastabakıcı desen değil, o zamanlar öyle özel güvenlik zirvaları zaten yok. Da, adam bekliyor işte kapıda. Almıyor içeri. "Anan yokarda ya" diyor. Anamın ölse ölse kocası ölecek, babası ölmeyecek ki demeyi akıl etsem... edemiyorum...
Düşünceli olmak, ince olmak zor kılıyordu hayatı.
Sayfa 44Kitabı okudu
İnsan bazı alışkanlıklarından kolay vazgeçemiyordu. Pencereden dışarıya bakıyordu, hep pencereden dışarıya...
Sayfa 92Kitabı okudu
''Arlıyı öldürür bir saman çöpü,
Arsıza süngü de batmıyor oğul..''
duymadın mı hiç, aşk celladından ne çıkar mademki yar vardır. yoktan da vardan da ötede bir var vardır...
Sayfa 46 - ketebeKitabı okuyor
mutsuzluk hastalığı dediği de aslında derdi bilmeyenin dertlenmesiydi yalnızca. kaşı olanın kaşım var diye şükredeceğine kaşım yamuk diye kahretmesiydi bir bakıma. buydu işte
Sayfa 43 - ketebeKitabı okuyor
mutsuzluk hastalığına yakalanmışsın iki gözüm..
Sayfa 40 - ketebeKitabı okuyor