Oysa başkenti zapt edilmiş kalelerin ne hükmü olur ki artık?
Ama oldu. Yüreğimin suskun başkenti olarak kaldı bende.
İçimden geçen acının nehirlerinde boğuldum, cesedim bulunmadı.
Usta iși özledim, çırak işi ağladım.
Onun dünyasına dıșarıdan bakmak, içinde olmaktan daha bir huzur verdi belki.
Sayfa 167