. Suskun Kaldı Yürek!
Coşmuyor, eskisi gibi artık
Her şey siyah beyaz ve yırtık!..
Aşiyanda tek kaldı;
Kanatlanıp uçamaz,
Ha düştü ha düşecek
İlkbahar asla gelmeyecek!..
BİTTİ.
Fırtınadan Sonraki Dinginlik
Ne zaman böylesine uzak kaldı
acılardan? Boş bir sevinçtir,
geçmiş korkuların ürünü;
acıdan doğar bu tatlı yaşam.
Korkuyla sarsıldı bir an, korktu
ölümden her insani;
yaşamdan iğreneni bile.
Buz kezmiş, suskun ve solgun
insanlar terlediler yürek çarpıntısı içinde;
şimşeklerin, bulutların, rüzgarın
bizlere saldırdığını görünce.
Sayfa 102
