Ah, yüksek şeyler düşleyen kardeşlerim,
Zamanın karanlık kıyısından bize dönün,
Ayaklarınızı çözün
Var olmayan ülkeden,
Var olmayan zamandan!
En uzak yer, en yakın yerdir aynı zamanda.
Ve güzelliğin olduğu yerde her şey vardır.
Ama aşk bizim de,
Sorgulamalarımızın da ötesinde;
Aşk bizim şarkılarımızın üstünde süzülüyor.
Okur Takip Önerileri
Aşka yenilmiş olanlar, (...)
Ruhtan ruha gezinir,
Hayatın ruhunu ararlar
Söyleyin, nedir aşk,
İçine ot tıkılmış davuldan başka?
Sizin tüketmeniz bu yolda kendinizi
Yalnız tutku ve heves olarak kalır.
Sizin de, insanın da görüş alanının dışına
Çıkayım istiyorum;
Ve ben başkaldırıyorum;
Bu boşluktan kurtulmak için
Tüketmek istiyorum kendimi
Küçük Tanrılarız, Tanrıcıklar... işte o kadar.
Kader Tanrılarıyız biz,
Kaderin küçük suflörleri...
Ne insanız, ne de Tanrılar Tanrısı.
Her birimiz, sürekli ufkun birinde doğan,
Bir ötekinde de batan
Ayrı bir alacakaranlıktan başka bir şey değiliz.
Okyanusa doğru akalım,
Kayalık sahillerle yara almamış okyanusa.
Ve okyanusun yüreğine ulaşıp ona karıştığımızda Artık ne çatışmamız gerekecek,
Ne de yarını düşünmemiz.
Ah, bu durmadan geleceği
Kestiriyor olmanın verdiği tasa,
Ah, bu, günü alacakaranlığa ve geceyi şafağa Sürüp götürme nöbeti;
Hatırlama ve unutma arasında gidip gelen
Bu med cezir devinimi;
Bu, sürekli kader ekmek,
fakat sadece ümit biçmek diyeti!
Usandırıcı feryadını içinde tut
Yanan yüreğinin alevli soluğunu içine göm; Ebediyetin kulağı sağır çünkü,
Ve gökler kayıtsız.