"Murdar öldüğüne yanmaz, kendisine öd ağacından tabut ister."
Saatleri Ayarlama Enstitüsü
Demek ki ölümün onaya, beyana, tasdiknameye ihtiyacı vardı. Bir doktor onu belgelendirir, otopsi yapan bir diğeri onu parçalar, dergide bir ölüm ilanı onun için ağlar, bir çelenk onu süsler, bir tabut onu anar. Ardından bir barmen ondan bir yabancıya söz eder, öylesine ve ölüm yeniden yaşamaya başlar, maziye bakışındaki varlığıyla, sessiz sinemada başoyuncunun arzusu gibi, belki yeniden konuşmak üzere.
Zaten insanın kaderini bilmesinden daha korkunç ne olabilir ? Herkes öleceği günü saati bilseydi , geriye sayım ne kadar zor olurdu , düşünsenize. Geçen her dakikayı bir tabut çivisi gibi algılamaz mıydık ?
Bu günlük kokusu, cenaze hazırlığının kokusu ; mumlar, çiçekler, tabut : ve yitirdiğim umudum. Öldü.
Sayfa 101 - Doğan Yayınevi
Bineceğim son gemi değil midir
Hayır sahibi omuzlarda giden tabut.
Sayfa 194Kitabı okudu
senin de çocukluğun bir ceviz tabut muydu
usulca bırakılan denize?
Sayfa 16 - YKYKitabı okuyor
Dünya , herkese adaletli davranmaz !
Lakin ölüm herkese eşittir ,
Bilirsiniz ki Tabut bile altından değildir .
O halde Allah ölümü yaratarak adalet sağlamıştır .
Bu ne yaman çelişki..
"Tutankhamun'un bedeninin biçiminde, birkaç ton som altından yapılmış bir tabut.
O zamanlar altının nasıl çıkarıldığını düşününce, o kadar çok altın elde etmek için o lahit pek çok cana ve çok çileye mal olmuştur. Üstelik bu mutluluk kılıfıydı..."
ölünce mezarına bırakılan çiçekler misali
Gül gerek bardaklarda
Tabut için degil
İnsan için
İnsan ölmeden önce.
Geçsin istiyorum zaman ,
mümkün olduğunca hızlı.
Her şey olacağına varsın.
Bende öleceksem eğer ,
bu belirsizlik artık bitsin.
Bende öleceğime varayım.
Bu ağıdı öldüğün için söylemiyorum
Sen ölmedin Rüveyda; at vuruldu; ben öldüm
Her hamlesi bir tabut şimdi bakışlarının
Yıkayıp kefenledin; mehtabına gömüldüm
Her iklime kanatlı bir haberci salsınlar
Çağır âşıklarını; namazımı kılsınlar
Duysun âlem ateşin dağı erittiğini
Bu illetin taşları bile çürüttüğünü
Sen ölmedin Rüveyda; at vuruldu; ben öldüm
Her hamlesi bir tabut şimdi bakışlarının
Yıkayıp kefenledin; mehtabına gömüldüm
Mevlana Celaleddin Rumi
Göz gamın ne olduğunu bilseydi,
gökyüzü bu ayrılığı çekseydi,
padişah bu acıyı duysaydı;
göz gece demez, gündüz demez ağlardı,
gökler yıldızlarla, güneşle, ayla
gece demez, gündüz demez ağlardı.
padişah bakardı ününe,
tacına, tahtına, tolgasına, kemerine,
Duvarlar bir tabut gibi,
Kuşatıyor dört yanımdan…
Nedir bu hayat yarabbi?
Usandırıyor canımdan!…
Herkes dilsiz, herkes sağır,
Tasam kâinattan ağır,
Sağa bağır, sola bağır,
Ses gelmiyor hiçbir yandan!..
İçimdeki kördüğümü,
Çözemiyor gizli eller…
Geceki düşündüğümü,
Gündüz üfürüyor yeller!..
Sayfa 107 - Everest Yayınları, 2. Baskı, Kasım 2007Kitabı okuyor
