“Böyle bir şey yok değil mi? Ben yanılıyorum; bana yanıldığımı söyle… Bana her şeyin eskisi gibi, her şeyin yerli yerinde olduğunu söyle…”
Sayfa 249Kitabı okuyor
“Onu zorlayabilecek kudreti kendimde bulabilecek miyim?..” Kendisine güvenmiyordu. Hayatta kendisi için tek bir adım atamayacak kadar zayıftı.
Sayfa 235Kitabı okuyor
Hayatın sadece aşk ve eğlence, sadece fantezi ve coşkunluk tarafı tükenmişti. Yalnız bir yük gibi taşınacak tarafı kalmıştı.
Sayfa 235Kitabı okuyor
Maârif
Bir takım mekteplerimiz var, birçok şeyler öğretiyoruz. Fakat hep eksik olan bir memur kadrosunu doldurmak için çalışıyoruz! Bu kadro dolduğu gün ne yapacağız? Çocuklarımızı muayyen yaşlara kadar okutmayı adet edindik. Bu çok güzel bir şey! Fakat günün birinde bu mektepler sadece işsiz adam çıkaracak, bir yığın yarı münevver hayatı kaplayacak… O zaman ne olacak? Kriz…
Sayfa 243Kitabı okuyor
VI
Hulâsa bu yanlış, bilmem hangi caminin 999 penceresi gibi tek eksiğiyle zihinleri dolduran birşeydi. İsabet tam olsaydı, birisi kalkıp onu pekâla tesadüfe yorabilirdi. Çünkü bütün teferruat ortadan kendiliğinden silinecenti. Halbuki bu ufak yanlış sayesinde elde edilen neticelerin hiçbiri ortadan kaybolmuyor; onun ışığında, saat, evden giden hizmetçi, vapurun ambarı, sandık, büyük zahmetlerle alınan bir yolun menzilleri gibi aydınlanıyordu. İnsan işlerinde hatanın oynadığı büyük ve faydalı rolü bilmem bundan iyi gösteren misal var mıdır?
O günün hatırası onun hem bağrında saplı hançeri, hem ömrünün som altından bahçesiydi. Onun için hiçbir teferruatını unutmamıştı. Istıraplı günlerinde Nuran’ın kendisine karşı kayıtsızlıklarını fark ettiği zamanlarda, onları teker teker sayar ve yaşardı.
Sayfa 138Kitabı okuyor
Mistik olmuyorum, belki bir aydınlığa, realitenin kendisi olan bir düşünceye bağlanıyorum. Kendimizi tanımamızı ve sevmemizi istiyorum. Ancak bu suretle insanı bulabiliriz. Kendimiz olabiliriz.
Sayfa 240Kitabı okuyor
Hakikat şu ki, genç adam o zamana kadar bu güzel kadının sadece varlığıyla mesut oluyor, uzaklaşınca içine hüzün çöküyor; fakat onu hayatının içinde göremiyordu.
Sayfa 139Kitabı okuyor
–Ne yaparsınız, hayatımızı olduğu gibi kabul etmek lazım. İnsan istediği kadar hür olamıyor...