Hiçlik
Varlığında yok olmak o güzel kırık yeşili gözlerinde
Uzun uzadıya kıvrılan kirpiklerinin buğunsunda
Öfkeli çatık kaş altındaki öldüren o eşsiz tebessümünde
Bakınca bir yiğit yıkan o masum yegane iyilik saçan tarif edilmeye bin adam yetmez o güzellik dokusunda ilham saçan bakışlarında
Adım adım sayarken yaklaşmanı titreyen o kalbimde
Savurunca dalları salkım salkım büyüyen o kocaman yüreğinde
Nasıl sever nasıl ürperir bir insan bir insana bu kadar çaresiz bu kadar pervane bir halde
Gelince aklına bilmem geçen onlarca aydan sonra yeşerirken gözleri akmaz oldu oysaki bitmiş yok olmuş yaşlarında
Daha ne anlatılır ne söylenir bir insan sevebilir mi bir insanı bu kadar.
Bir gün bana giden yolu tarif eder misiniz? Ben kendime ulaşmayı beceremiyorum; yokuş var, güven vermiyor bana. Sizin içiniz bile daha düz... Ve yakın...Yürüyebileceğim mesafede.
Başınız Sağ Olsun...
Merhabalar Tuba Hanım…
kıymetli validenizin vefat haberini arkadaşlardan büyük bir üzüntü ile öğrendim… genç yaşta yüreğime inen acının benzeri ile sizinde tanışmanızın sizdeki acısını ve üzüntüsünü
duyguların pek çoğu sözle tarif edilemez.
____aşk____
Var mı beni içinizde tanıyan?
Yaşanmadan çözülmeyen sır benim.
Kalmasa da şöhretimi duymayan,
Kimliğimi tarif etmek zor benim...
