İsa dedi ki: “Teni eşsiz, örneksiz yaratan, canı ezelden halk eden Allah’ın tertemiz zatına ant olsun . . . O’nun pak zatıyla sıfatları hakkı için felek bile yenini, yakasını yırtmış, O’na âşık olmuştur . O afsunu, o İsm-i Âzam’ı köre okudum, gözleri açıldı; sağıra okudum, kulakları duydu . Taş gibi dağa okudum; yarıldı, göbeğine kadar hırkasını yırttı! Ölüye okudum, dirildi . Hiçbir şey olmayan, vücudu bulunmayan şeye okudum; meydana geldi, bir şey oldu! Fakat ahmağın gönlüne yüz binlerce kere okudum, fayda vermedi . Mermer bir kaya kesildi, ona tesir bile etmedi .
Âdeta kuma döndü, ondan bir şey bitmesine imkân yok!”
Ah! Taş olsak toprak olsak; denecek çağ geldi.
"Bu kından sıyrılacak kılıç yenilgide bile ne lekelenir, ne de kırılır," dedi. "Lâkin veda ettiğimiz şu anda benden arzu ettiğiniz başka bir şey var mı? Çünkü aramıza karanlık akacak ve belki bir daha ancak buradan çok uzakta, geriye dönüşü olmayan bir yolda karşılaşabileceğiz."
Ve Aragorn cevapladı: "Hanımım, benim tüm
" yok bu margaret,doğada hiçbir canlı o kemik iyileşene kadar başkasının yardımı olmadan hayatta kalamaz diyor. demek ki kemik kendi kendine iyileşmis olamaz, o iyileşene kadar biri kemiğin sahibine bakmış, yani biri birini sevmiş, önemsemiş, yardım etmiş. hikaye orada başlıyor. çaktın köfteyi?
yüzüne bakıp şöyle bir yutkundum. birkaç gün önce yola neden çıktığını sorduğumda kırık kemikten bahsedişi geldi aklıma. ben ölmenin peşindeydim, o ise yerini tam da kestiremedigi kırığıma merhem olmak için çıkmıştı yola.o bir insanın digerini iyilestirdigi yerde başlayan bir uygarliktan bahsediyordu; bense uygarlıktan, birbirini inciten, ölene dek inciten insanları anlıyordum. boğazımda taş var gibi zorlanarak yutkundum.
Hiçbir şey kıpırdamıyordu. Pıtırtı sesleri yoktu. Bu beni rahatlatmadı; aklıma belki on, belki yüz ucuz korku filminden bir replik geldi: Bu hiç hoşuma gitmedi. Burası çok sessiz. Makul ol, sessiz olması iyi, dedim kendi kendime ama o taş çukura bakarken bu fikir o kadar da işe yaramıyordu.
Sayfa 228Kitabı okuyor
Ah! Taş olsak, toprak olsak; denecek çağ geldi;
Cennet trajedyasından bir yaprak döndü.
Tükrüksüz çevrilmiyorlar sayfalar.
