“Te digot ez jan im .Ka , ka kenê te“
“Sen diyordun ben yarayım .Hani , hani gülüşlerin”🖤🔥
Dîya min digot dest bi mêjê bike, qurana xwe bixwîne û destên xwe ji Xwedê ra veke bi sonda qesemê tu tiştekî te namîne.
*
Yekî digot "jiyan tê vê wateyê: bawerî û hêvî kirin"
Yekî din digot "jiyan şer e"
Ez jî dibêm jiyan jehr û ziqûm e carinan
Û
Carinan jî wekî kenê te yî zarokatî ye.
wê rojê
jînê gulîyên xwe kur kiribûn
şîn digerand
min teze ris diristin radiçandin ji bejna xwe û te re
te digot hela bisekine
hina sar nebûye qedeha çaya me ya oxirê
Destana Memê Alan
(…)
Zînê got: “Lolo, Memo, dilê min bi kul û bi jan e.
Madem ku tu guh nadî gotinên merivane
Ji berê da, xelkê kêmanî xistine derê me jinane,
Dibêjin: “Jin parsiya kêm in û rûreşiya dê û bavane.”
Were destê xwe bavêje destê min û min çek ke ser pişta Bozê
Rewane,
Berê xwe bide welatê xwe, bajarê Mixribiyane,
Bila heywan me her duyan bibe,
Sayfa 61Kitabı okudu
Serê Şer
Bûye meselok di nava kurdan
“ Kûzê ji axê nagre ava zêr,
Cendekê pisîk navê serê şêr”.
Mîrekî kurdan xwedî nav û deng
Bi xwedî dikir şêrekî çeleng
Li ber dilê mîr gelek xoşewîst
şêr jî hezdikir ji xudanê xwe
Sipartibû wî dil û canê xwe
Carekê da pê kovîkî sitûr
Di tirang de ket nav gelîkî kûr
Pîjekî pir tûj qefsing jê kun kir
Dilê şêr hingavt di
Kerê Dengbêj
Dibêjin li nav şêrwan
hebû yekî bazirgan.
Wî hebûn hêştir û ker,
tev bi hawid û semer.
Ji wan dudo bûbûn jar.
Nema bi wan dibû kar.
Gurê pîr
Dibên li nav Xidirsor,
di binhêla Kawê jor,
gurek bûbû pîr û jar.
Pê nedibûn raw û kar.
Dît gurekî pişt hêşîn,
şeng û oflaz û narîn.
Bersiva Hoşeng
Hoşeng!
Roniya çavê min,
Pandiyê navê min,
Hêviya min a pêşîn,
Di nav pêrêyên jîn,
Divêm çend peyvan li gel te bikim.
Bê qirên û deng
Azadîya Kerê
Nêrîkî kovî hilmeştî û şeng,
Hate wî pêjna zirîna kerê,
Dixwest bizane ka kî dizirî,
Hew dît kerê reş dike qoreqor,
Li ser pişta wî kurtanê kevnar,
Di histû zengil, di serî hefsar,
Hate nik kovî gelek sergiran,
Digote kovî : “ tu çi teba yî ?
Bêkes li çolan wa serberda yî,
Bo çi bernadî van rêl û govan,
Were te bibim nava mirovan,
Ne heyfe holê bê
keştiyek nema ku min ne sota
piştî berê xwe da rojavayê
min agir bi hemî welatan xist
xweliya wan jî da ber bayê
ji derve firehtir hundirek hebû
ku bi tu herf û gotinan nayê
dilê min teyrek bû tim bask lê dida
min digot di tu welatan hilnayê
hat li dilê te ew bû penaber
kir hêlina xwe û jê dernayê
"Bi ramûsanên êvarî re, êşên min meşîyan
û ê ku di bextê te de, ji agirê xwe şanaz, ez im."
Min ê, di destên her demsalan de
sirûda payîza te li xwe kira
Li kolanên qebraxên ku her kêfxweşîyên me
li nexweşîyekê mar dikir
Lê ez wekî dînekî ku doxîna wî vekirî û bêxem
xwezî karîbûma
bimeşîyama
bihatama
û tenê ji birçîbûna zikê xwe re
