Hafızai beşer nisyan ile maluldür. İnsan kelimesinin kökeni de nisyandan gelir. Yani unutmak. İnsan unutur... İlk unuttuğu Kalu Bela'da Allah'a verdiği sözdür. Ve unutmak aslında ne büyük nimettir. Unuttuğum bütün acılarımın benimle birlikte hayatımda devam ettiği düşüncesi bile beni tedirgin ederken unutmanın şükrü nasıl eda edilir bilmem Mesela Allah bazen öyle bir affeder ki kulunu, kul işlediği günahı bile unutur. İşte bu ne güzel bir nimettir.
Ama bazen unutmak ne büyük ahmaklıktır. Aynı şeyi yaşayıp farklı tecrübeler edinmeye ne gerek var değil mi ama. Hatırlamak nimetinin de farkında olmak gerekir...Bu dünyada geçmeyen, yok olmayan, unutulmayan hiçbir şey yok.