63 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Önce içimizden geçer her şey..Sonra nefes rüzgarı tutuşturur içimizden geceni.Ardından kelime olur,düşer dünyaya içimizden geçenler.Tıpkı doğuma benzer bu.Söz,kişinin evladı gibidir.Söz murattır.Meramımızın bedenidir sözlerimiz.
Sayfa 189Kitabı okudu
Hayat incinmeydi aslında ,derin bir incinme.Başı da ortası da sonu da veda olan bir hatıra defteriydi hayat...
Sayfa 253Kitabı okudu
Varlık sessizliğe ne kadar tahammül edebilir ki..
İşitilmeyen biri ne kadar vardır hayatın içinde..
Sayfa 251Kitabı okudu
Eskilerin bir sözü vardır: "nehirler özledikleri yere akarlar" yolu aynı denize dökülmeyi özlemekten geçenler,hem benzerler birbirlerine hem de diğerine benzemek onların en büyük kırılganlığı en büyük çilesi hâline gelir.Çünkü nehirler iki olsa da deniz tektir ..
Sayfa 225Kitabı okudu
Lakin kıvançlı hatıralar yetmez bir aşkı kurtarmaya..Hayatın ve zamanın ,kimsenin gözünün yaşına bakmaz bakmayan büklümleri kıvrımları kanunları vardır işte ..Ruh elbette örselenmez, istidatı üzeredir o ,meyli kaderi istikameti bardır ruhun..
Ama ya te? Ya vücut? Böyle midir beden? O acıkır,yorulur, hastalanır,ister ,korkar,yaşlanır,güçten kuvvetten düşer..her şeyle baş edemeyeceği halde,her şeyle baş etmesi beklenendir beden..
Sayfa 212Kitabı okudu
İnsanlar, olaylar,sebepler,sebepler,sebepler ...
Hepsinin ardında başka büyük birşey duruyordu aslında.Tüm bu gölgeleri tek tek başımıza salan..Sonra da o kalabalık caddelerde tüm gölgelerin ardındaki duruşunu bize hissettiren..Kendini ..Peçelerin ve peçelerin de ardında saklı tuttuğu Kendini bize bildiren,bilinmekliği isteyen..
Dünyadaki her aşkın her hayranlığın aslında büyük,çok büyük bir Aşk'ın evladı olduğunu,yansıması gölgesi olduğunu düşünüyordum.Tüm hayranlıklar,esasında O'na hayranlığımızın küçük çocukları gibiydi.Dünyada hüküm süren tüm dünyalık aşklar meyiller aslında O'nu arayışın O'na özlemin gölgeleriydi..
Sayfa 206Kitabı okudu
Halbuki benim o güne kadar işittiğim aşklarda denklik değil ,tam aksine denk olmayış hakimdi.Bir tür yutmaya,yutulmaya benzerdi benim o güne kadar aşk hakkında işittiklerim.Seven de sevilen de kendini aşk denizine batık halde bulur,kendinden vazgeçer ,kendini iptal eder ,digerinin suretinde mahvolup kendini feda ederdi...
Hayır...
İbrahim ile Sare arasındaki şey böyle değildi..Onlar iki güçlü sütun gibi ayakta dururlardı .Her an bitişik değillerdi,iç içe geçmiş değillerdi.Aralarındaki mesafe ,aynı zamanda onlara büyük güç veriyordu.Omuzlarında taşıdıkları büyük çatıyı sanki birlikte yüklenmişlerdi .
Sayfa 182Kitabı okudu
Bir gün en sevdikelrinle imtihan edildiğinde bile,kalbini karartmayasın.Çünkü kalplerin gerçek sahibi Allah'tır.Herkes gider ,bir o kalır gitmeyen...O seni hiç bırakmayacak olandır..Diğerlerini kaybettikçe bulduğumuzu sanırız O'nu .Oysa O hep buradadır .Yani diğer her şey,sevdiğimiz her şey bizimleyken de buradadır aslında.Ama ne zaman ki kaybederiz sahip olduklarımızı , ne zaman ki azalır elimizde avcumuzda zannettiklerimiz..Azalan ,giden ,eksilen ve terk eden sayesinde daha iyi anlarız.Evet, O bizi hiç bırakmayandır...
Sayfa 171Kitabı okudu