Sabitlenmiş gönderi
Geceler! Benim çaba, gayret ve mihnetle geçirdiğim hayata şahittir.
Sevildiğin için huzursuz olma, senden bir şey istemiyorum ki. Bırak seni seveyim.
İnsan neden kendi kendinden nefret eder?
Okur Takip Önerileri
... Ve gövdemde sizin gördüğünüz değişiklerle hiç ilgisi yok olanların. Olan her şey ruhumda oluyor.
Ne mutlu ne de mutsuz olduğunu söylüyor, ' Onun için sürdüremeyeceğim bu yaşamı,' diyordu.
Ah, bu dünyanın acıları hiçbir şeye benzemez, hemen anlaşılır.
suki tekrar paylaştı.
yorulduğumuzda yıllar önce yendiğimiz eski düşüncelerin hücumuna uğrarız.
Sayfa 89Kitabı okudu
Orada, o güzel kıyıda gün doğumunda güler, gün batımında daimi bir hüzünle ağlamak isteyerek kalırdım.
Artık beynim, zihnim olağanüstü bir yorgunluğa uğradığı için yalnız beni bunaltan bir velvele içindeydim.
Anladım. Güneş artık battı. Karanlık gittikçe artıyor. Gün batımının hüznü etrafa yayılıyor. Kimseler yok. Herkes evinde. Kuşlar bile yuvasında!
Düşündüklerim bir değil ki! Ben bin fikirliyim.
Fakat bu ağlayış pek sakincedir. O iniltiyi yalnız ben işitirim. O damlalar yollarını değiştirerek birer birer kalbime dökülür, buharlaşır. Ateş gibi bir nefes, yakıp kavuran bir ah tarzında ağzımdan çıkar.
Ah, Ben anlıyorum; bu hayat olağanüstü bir süratle zamanı aşıyor.