Sabitlenmiş gönderi
Geceler! Benim çaba, gayet ve mihnetle geçirdiğim hayata şahittir.
suki tekrar paylaştı.
yorulduğumuzda yıllar önce yendiğimiz eski düşüncelerin hücumuna uğrarız.
Sayfa 89Kitabı okudu
Orada, o güzel kıyıda gün doğumunda güler, gün batımında daimi bir hüzünle ağlamak isteyerek kalırdım.
Okur Takip Önerileri
Artık beynim, zihnim olağanüstü bir yorgunluğa uğradığı için yalnız beni bunaltan bir velvele içindeydim.
Anladım. Güneş artık battı. Karanlık gittikçe artıyor. Gün batımının hüznü etrafa yayılıyor. Kimseler yok. Herkes evinde. Kuşlar bile yuvasında!
Düşündüklerim bir değil ki! Ben bin fikirliyim.
Fakat bu ağlayış pek sakincedir. O iniltiyi yalnız ben işitirim. O damlalar yollarını değiştirerek birer birer kalbime dökülür, buharlaşır. Ateş gibi bir nefes, yakıp kavuran bir ah tarzında ağzımdan çıkar.
Ah, Ben anlıyorum; bu hayat olağanüstü bir süratle zamanı aşıyor.
Geceler! Hayalimle neden bu kadar içli dışlıdır?
Bu sıkışmışlık hissinden kurtulamıyorum.
O kalbimin sevgilisi görünmüyor. Şimdi büsbütün kimsesizim.
İnsan hayatın hiçbir devrinde düşünmekten geri kalmıyor.
Ben yine gözümü o ufuktan ayırmam. Bir şey bekliyormuşum gibi yönelip kalışımı bozmam.