İyi karakterli bir insan dünya üzerinden ayrılsa bile uzun süre hatırlanmaya devam eder.
Her şeye rağmen bu yıldızlı gökyüzü çok güzel.
Kelime başlangıçtır, sessizlik son. İkisinin arası ise hep öykü.
Kelimelerin ağırlığı vardır, söz bir kez ağızdan çıktı mı, suya atılan taş gibi dalgalarıyla birlikte yayılır durur. Ve o dalgaların kime çarpacağı hiç belli olmaz.
Hayat, bir saniye önce olan şeyleri sürekli alıp götüren ve orada boş, tanınmaz bir şeyler bırakan bir fırtınadır.
Bir şeyi yarım yapmak yada yarım söylemek, hiç bir zaman iyi değildir. Zaten yeryüzündeki bütün kötülükler bundan doğar.
Kötü bir toplumda olmaktansa yalnız kalmak daha iyidir.
Çocukluğum boyunca babamın kolları, korkunun delip geçemediği bir çember korunaklı bir alandı benim için. Çok eski anlarımda onu hep ışıkla bir tutmuşumdur. Örneğin Managua'da ev ödevlerimizi yapabilmemiz için karanlıkta gaz lambasını yakarken.. Babam daima benim karanlıklarımı aydınlatan insandı.
İlgiye olan zaafiyeti onu onursuzluğun uçurumuna sürükledi.
Komşunun çığlıklarına kapını kapatırsan, çığlıklar pencereden ulaşır.
İnsanın yaratıcı hayal gücüne inanmasaydım, hayatta kalmam mümkün olamazdı.
Neye inanırsan inan, seni mutlu etmiyorsa yanlıştır.
Asılacak bir insan darağacını görmekten korkmaz.
Herkes seni benim gözlerimle görse, hiçbir tasam olmazdı.
Etrafın seni sıkmaya başladığı zaman kitap oku.