Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
• Sevgili arkadaşım @tezcantopal’ın hazırladığı ve 26 yazarın birbiriden güzel mektuplarının yer aldığı bu kitabı okurken inanılmaz keyif aldım ve bu konuda biraz düşündüm. Okurken insana “bu dünya benden ibaret değil” dedirtiyor.
• Bu mektuplar; kızgınlıklarımızı, kırgınlıklarımızı, söylediklerimizi, söyleyemediklerimizi ve içimizde kalan ne varsa dile getiriyor. Aşkın insanı da aşıp yeni anlamlar kazanan bir arayış (belki de bir kaçış), varoluş ile yokoluş arasında ki çizgide silikleşen bir silüet gibi insan zihnini kandırmaya meyilli olduğunu hissediyoruz mektupları okurken. Konu aşk olunca bizim gibi düşünen insanların da olduğunu; sorunun, aşk denilen şeyin doğasından kaynaklandığını ve bunun -en fazla- olması gereken şey olduğunu anlayabiliyoruz. Aşk geniş bir kavram ve her insanın hikayesi de farklı aşka yüklediği anlam da.
• Peki kimler var bu kitapta? Kimler yok ki; Hakan Bıçakçı’dan Doğu Yücel’e, Kaan Murat Yanık’tan Melisa Kesmez’e, Mert Fırat’a, Jehan Barbur’a, Nilüfer Açıkalın’a, Mercan Dede’ye kadar birçok yazar ve sanatçının kaleme aldığı, birbirinden güzel ve özel mektuplar bir arada.
• Günümüzde artık çok da kullanmadığımız mektup türünü ne kadar çok özlediğimizi de fark ettiğimiz bu kitabı bize kazandırdığı için @tezcantopal’a teşekkürü bir borç bilirim.
Merhabalar.
Kitabımız, genç yazarlardan Tezcan Topal'ın, ''Noterler Hep İkinci Kattadır'' adlı eseri.
Kitapta, Nejat isimli kendine yazar diyen ama yazardan daha çok haybeden bir insan izlenimi veren kahramanımızın başından geçen bir dizi olayı okuyoruz. Fakat bu olaylar o kadar anlamsız, o kadar saçmalık dolu ki, okurken yazar adına ve bunu
142 syf.
·
Puan vermedi
Eski denilince hele ki içinde sevgili varsa konunun, akla ilk sevgilinin gelmesinden daha doğal bir duygu yok. Ve bu duygu, tüm pişmanlıkların göz önünden film şeridi gibi geçip gitmesiyle, bir acı gibi saplanır yüreğe. Kitabı , artık okumam gerektiğini hissetmiş gibi aldım elime. Pişmanlıklarımla yeniden yüzleşmek istermiş gibi. Ben bir yandan kitabı okuyordum bir yandan geçmişimi izliyordum. Çok güzel mektuplar, denemeler, anılar vardı kitapta. Her bölümünü ayrı ayrı sindirerek okudum. Çok altını çizdiğim tümceler, sözler oldu. Hepsi birbirinden değerli.
Mektup yazmak kolaydır ama O'na yazıyorsan, hem nasıl başlayacaksın ki, her sözcüğü bir kez değil beş kez on kez yeniden okursun. Öyle yazarsın. Neleri sığdırabilirsin mektuba. O okurken sıkılmasın diye neleri feda edersin anlatmaktan. Son sözünde yüreğini bırakırsın da yine içindeki heyecandan ellerin titreyerek zor koyarsın zarfa. Böyle bir mektup yazılmışsa, yazan da yazılan da çok sevmiştir belli. Yazın. Mektup yazacak kadar sevin...
Merak ettiğim bu kitap için, noterlerin neden ikinci katta olduğuydu. Cevabını alamadan son sayfalara doğru bu merakım ana karakterle yitip gitti diyebilirim.
Kitaptaki konuya değinmek gerekirse fikrim, babalar her zaman haklı değildir hatta her baba baba değildir. İyi bir evlat olmak bazen bizim elimize olmuyor hayatın akışına ayak uydurmakla da iyi olunur o akışı bozmakla da işte burada fikir ayrılıkları yaşamamız çok normal.
Oradan oraya sürüklenen aklının bir kaç farklı yerde kaldığı bir -yazar- adamın hikayesi bu. Bazı kitaplar hayat tecrübesiyle bir anlaşılır bu da zannımca öyle kitaptı.