“Tuhaf insanlarız: Hayatta oldukları sürece sanatçılarımızın dürüstçe çalışmalarını mümkün olduğunca zorlaştırırız. Ya onlara zırnık koklatmaz ya da onları paraya boğarak mahvederiz; ya işe yaramaz övgülerle onları göklere çıkarır ya da işe yaramaz kınamalarla yaralarız. Artık fazlasıyla yaşlı, fazlasıyla ölü ya da kendilerini fazlasıyla kanıtlamış oldukları zaman da onları kanonlaştırırız. Böylece eskiden vahşi olan şimdi ıslah edilmiş, eskiden karşı çıkan şimdi otoriteye dönüşmüş olur.”
“Ama bir kez geçti mi kim acıyı anımsayabilir k? Acıdan geriye kala kala bir gölge kalır, hem zihinde bile degil, sadece bedende.
Acı insanda iz bırakır, ama görülemeyecek kadar derindedir.
Gözden ırak, gönülden de ırak.”
Kaybolmuş hissediyorum, tek bir hayatım olacak ve parmaklarımın arasından bir sel gibi akıp gidiyor. Onu tutmak isterdim; onunla ne yapacağımı, onun hangi susuzluğa çare olduğunu bilmek isterdim.