Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.26
Ayfi
Ayfi
@thelunarbaby
İngilizce Öğretmeni
27 reader point
Joined on June 2021
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Şeker Portakalı tadında ama daha kısa, daha yalın, daha sade bir kitap. Cezaevinde annesiyle kalan küçük bir çocuğun yazdığı mektuplar. Ben çok beğendim kitabı, öyle saf, öyle temiz, öyle masum bir çocuk ki Barış.. Bazen gülümsetti bazen gözlerimi doldurdu..
Kitabın arkasındaki tanıtım bölümündeki şu sözle bitirmek istiyorum: “12 Eylül karanlığının hapishanedeki bir çocuğun gözünden anlatıldığı roman”
Jack London, bütün kitaplarını severek okuduğum canım yazar… En basit ve kısa şekilde söyleyecek olursam, London bu kitapta astral seyahat ve reenkarnasyon karışımı bir durumu anlatmış. İdam cezasına çarptırılmış bir mahkum, tecrit cezasını çekerken bedenini ardında bırakıp bambaşka bedenlerde yeniden hayat bulacağı zihin oyunlarıyla zamanını geçirmektedir. İç içe geçmiş birbirinden farklı hayatları adeta birer öyküdür. (En beğendiğim ise ıssız bir adada 8 yılını geçirdiğini anlattığı öyküydü)
Jack London bunları yazarken elbette amacı aynı zamanda Amerika’ nın çürümüş ve kokuşmuş hapishane sistemini yansıtmaktır diyor kitabın arkasındaki yazı. Kesinlikle bunu açıkça gözler önüne de seriyor.
Not: Kitapta sevmediğim, daha doğrusu bu kıt hayal gücümde bir türlü canlandıramadığım şey hücredeyken diğer 2 mahkumla aralarında duvarları yumruklamak suretiyle oluşturdukları bir çeşit şifreli konuşmayla sohbet etmeleri. Hala aklım almıyor :)
Aslında bir çocuk kitabıymış, ama kalın olduğu için belki de “yetişkin çocuk” kitabıdır diye düşündüm. Edebi bir kitap değil, sadece farklı bir şey okumak için evde bulmuşken okunacak bir kitap açıkçası. Arıların yok olmasının sonucu olarak dünyanın yok olacağı endişeyle bir şeyler yapmaya çalışan bir annenin çocuklarını ihmal ettiğini ve çocukların daha olgun davranıp orta yolu bir şekilde bulmaya çalışmasını konu alıyor. Başta da belirttiğim gibi çok edebi bir eser olmadığı ve günümüz günlük konuşma diliyle yazıldığı için akıcı ilerliyor, bir günde bile çok rahat bitirilebilir.
Reader Follow Recommendations
Yazım hatalarıyla dolu bir baskı
Sırf yarım bırakmamak adına bitirdim, zaten 15 günde zar zor okuyabildim. Ama sanıyorum ki bunun nedeni okuduğum yayın evinin baskısından kaynaklı. Yabancı sözcükler ve cümleler çok fazlaydı ve her birkaç kelime ya da cümlede bir parantez içinde Türkçesi verilmişti. Bunun yanısıra yazm hataları da çok fazlaydı ve akıcı bir şekilde okumayı çok zorlaştırıyordu. (Ayrı yazılması gerekirken birleşik yazılan veya tam tersi olan de,da'lar / ki'ler. Kelimeden ayrı yazılan son heceler, mesela hazır lan gidiyo ruz vs)
Yukarda bahsettiğim teknik sorunlar olmasa sevebilirdim belki ancak bu baskı beni soğuttu gerçekten
"Bizi asıl aldatan şey kendi gururumuzdur çoğu zaman."
Öncelikle aynı kitabın "Aşk ve Gurur" isimli çevirisi de mevcut, ancak bence başlık olarak "Gurur ve Önyargı" çok daha etkili. Çünkü kitapta zaten 2 gencin birbirlerine olan önyargılarından dolayı yaşadıkları konu edilmiş.
Kitabın başlarında çok fazla karakter olduğundan dolayı epey zorlandım ve sıkıldım ancak devam ettikçe karakterler oturdu ve daha anlamlı bir hal aldı. Yine de şunu söylemeden geçemeyeceğim çevirisini çok doğal bulmadım. İngilizcesine mi bağlı kalınmış bilmiyorum (İngilizcesini de okuyup öyle yorumlamak lazım).
Başlardaki o yoğun karakter isimlerini geçtikten sonra kitabın dili gayet akıcı geliyor ve güzel ilerliyor.
Mr. Darcy ve Elizabeth'in birbirlerinden hiç hoşlanmamalarıyla başlayan hikaye, birbirleri hakkında birtakım bilgiler duyup önyargılarıyla hareket etmeleriyle devam ediyor. Daha sonra çözümlemeler geliyor ve yapılan yanlışlar düzeltilmeye çalışılıyor ancak bazı şeyler için geç mi kalınmıştır yoksa hayat bazen bizlere ikinci bir şans verir mi? Kitabı okumayanlar spoiler yemesin diye incelememi bu soruyla bitirmeyi daha doğru buldum, herkese keyifli okumalar dilerim
Ah, Anne üzümlü kekim...
Kitabı bitireli henüz birkaç dakika oldu, içimden öyle çok şey geçiyor ki kitapla ilgili anlatacak, ancak bu hissimi kelimelerle anlatabileceğimi sanmıyorum, yine de deneyeceğim.
Öncelikle tavsiye eder miyim? %100 ederim. Yarından itibaren bütün öğrencilerime en çok tavsiye edeceğim kitap oldu. Daha önce dizisini izlemiş ve bayılmıştım (en başta Anne'in aralıksız bir şekilde konuşmaları beni sıksa da:)) daha sonra her şeyiyle çok sevmiştim. Kitabını da bu yüzden okumak istedim.
Bir kitap, okuyucusunu sıkmadan ancak bu kadar okumayı, hayal kurmayı, arkadaşlığı, masum bir sevgiyi, vefayı, doğa sevgisini ve edebiyat sevgisini, asla umudunu yitirmemeyi öğretebilir, sevdirebilir. Karakterler öyle naif ki.. Diziyi de izlemişseniz okurken hemen gözünüzde canlanır (oyunculuklar da efsaneydi çünkü)
Okurken bütün cümlelerin altını çizesiniz geliyor ya da aralarda durup az önce okuduğumuz cümleyi düşünüp dalıverebiliyorsunuz.
Konusunu bilmeyenler için kısaca anlatmış olayım: Bir çiftlikte yaşayan ve hiç evlenmemiş 60-65 yaşlarında 2 kardeş, onlara yardımcı olmaları için yurttan bir erkek çocuk evlatlık edinir, ancak bir yanlış anlaşılma sonucu bir kız çocuk yani baş karakterimiz Anne (ama E ile yazılan) gönderilir. Aile bu yanlışlığı düzeltmek isterken son anda vazgeçer ve kızı evlatlık edinmeye karar ver böylece Anne'in hikayesi başlar.
Başucu kitabım ilan ediyorum
Aklından Bir Sayı Tut kitabının devam niteliğinde olmasa da aynı dedektifin bir başka macerasının anlatıldığı bir kitap. Aklından Bir Sayı Tut ve Gözlerini Sımsıkı Kapat isimli kitapları lisede okuyup çok sevmiştim. Daha sonra Kurt Gölü kitabını da okuyup sevmiştim. Ancak bu kitaptan aynı hazzı alamadım. Yani evet yine insanı sürüklüyor ve meraklandırıyor ama konunun yeterince iyi bağlandığını düşünmüyorum. Diyaloglar çok amerikanvari çevrilmiş, adeta Türkçe dublajlı bir filmin senaryosunu okuyor gibi hissettim. Acaba önceki kitaplar da öyleydi de ben mi fark edemedim yoksa bu kitap mı öyleydi pek emin olamadım. 10 üzerinden 5 verilir yine, önceki kitapların hatrına diyelim
Kitaba bir önyargıyla başladım diyebilirim, çevremde birkaç kişi beğenmediklerini, sadece populer diye satıldığını söyleyince bende bir miktar önyargı oluştu. Bu yüzden kitap kütüphanemde bir buçuk yıl durduktan sonra okumaya başlayabildim. İlk sayfalardan itibaren beni hiç sıkmamasına, gayet akıcı bir şekilde ilerlemesine şaşırdım. Daha en başında bende bir merak oluşturdu. İlerledikçe sonuna dair teoriler üretmeye başladım, bir yandan da metaforlar çok hoşuma gitti. Bize sanki "çocuklar hiç kötü olamaz, kötü olmak sadece yetişkinlere özgü bir durumdur" gibi gelir. Oysa burada bazı çocukların nedensizce veya kimisinin kendine göre nedenlerle kötülük yapması, hele de etrafta otorite sahibi bir yetişkin yokken sırf istediği için kötülük yapması şunu gösterdi: "Kötülük kişinin içinde vardır, çocuk veya yetişkin." Bütün insanlarda iyilik ve kötülük duygusu vardır, kimisinde iyilik baskınken kimisinde de kötülük baskın gelir. İşte hayat da tam olarak bu ikisi arasındaki dengedir. Sözün kısası, ben önyargılarla ertelediğim, en sonunda merakıma yenik düşüp okuduğum bu kitabı çok çok beğendim. Nobel ödülü alması da boşuna değilmiş. Tavsiye edeceğim kitaplar arasında yerini aldı. Mine Urgan hanımefendinin sonsöz'ü de çok yerinde ve kitabı açıklayıcı nitelikte olmuş, ona da teşekkürler.
