Tom Robbins

"Bireyselliğimiz bizim tek varlığımızdır. Onu güvenlik uğruna ya da tüm toplumun çıkarları uğruna değiş tokuş etmeye, elden çıkarmaya razı olanlar bulunabilir. Ama onu koruyan, hayatın buruk yollarında onu hep yanında taşıyan, sevgide, düşüncede, ona sadık kalan, sabah yıldızınca kutsanır."

Umudum bitmiş değil. Ne var ki, tıpkı çalkantılı okyanusta ilerleyen bu gemi gibi, her gün sabahtan alacakaranlığa kadar bu umudu devam ettirmek de bir tür ölüm.

Doğduğumuz zaman yuvarlak, keskin, saf bir yüzümüz vardır. İçimizden evren bilincinin kırmızı ateşi yanar durur. Ama yavaş yavaş bizi, ana babalar yer, okullar yutar, sosyal kuruluşlar emer, kötü alışkanlıklar kemirir. Yaş ise tüketir. Sindirildiğimiz zaman tıpkı ineklerdeki gibi altı mideden geçtiğimiz zaman, pis bir kahverengi tonunda çıkarız.
Tom Robbins

"Ölüme giden şey aslında yaşlanmak değildir. Yaşlanmanın sonunda ölüm geldiğine inanmak götürür bizi ölüme."

Ah, sevgilim, hayat güzel, biliyorum, bana da hâlâ bazı sürprizler sunuyor, ama belki ölüm de güzeldir. Onun da sürprizleri olduğu kesin.

Pozitivist kişinin dünyasında, çırpilip yağda pişirilmiş yumurtanın etkileyici yanı, ne tarafa çevrilirse çevrilsin sarı rengin baki kalmasıdir. Varoluşçunun dünyasında çırpilip tavada pişirilmiş yumurtanın ümitsiz yani, ne tarafa çevrilirse çevrilsin çırpilmiş olmasıdır.