Yine 
Tom Robbins yine alışılmışın dışı. :-) Her zaman yaptığı gibi sizi strese sokacak. Tatlı, uyarıcı ve hatta ayıltıcı bir strese. Okurken ucunu kaçırmaktan korkacaksınız ki kaçadabilir. Kader. "Otobüste iki sayfa daha okurum..." Yok, olmaz işte. :-) Ben 9 verdim. Bilginize.
Öncelikle Tom Robbins 'in kitapları daha önce okumamış olanlar için şunları söylemek gerek: Tom Robbins "biraz" sevilecek bir yazar değil. Ya size göredir tarzı ya da okuyamaz, bir köşeye atarsınız. Çok az insanın aklına gelecek zorlu benzetmeleri, bitmek bilmeyen cümleleri, kendine has bir mizah anlayışı, çoğu zaman; zaman kavramından kopuk anlatımı ve derin düşündüren felsefi anlatısı vardır. Okurken; "bir şeyleri kaçıracağım" korkusu yaşarsınız ama büyük ustalıkla toparlar hikayeyi. Bir de hikâyelerinde klasik anlamda kahramanlara yer vermez. Kahramanlarının hiç biri "ideal insan" tipinde değildir. :-)
Benim için harika bir kitaptı. Meraklısına tavsiye ediyorum.
256 syf.
7/10 puan verdi
Elbette bunun bir Tom Robbins kitabı olmasından mütevellit (böyle eski kelimelerle yürüsün) gereken dozdan bir nebze (böyle de devam edelim) az eleştireceğim ama eleştireceğim.
Tom Robbins adeta başında, okuyan okusun bunu mantıksız bulan da bıraksın baremini uygulamış ve bu kitapta bu barem çok yüksek. Yani bir anda; 'Aaaa ne diyor ama bu be...' diye kitabı sıpıtıp (walla Annem öyle der) bir köşeye atabilirsiniz.
Atmayınız mı desem...atın ama aklınız kalacak mı desem...attığınıza pişman olamayabileceğiniz bir Tom Robbins kitabı mı desem bilemedim.
Konu çok çok çok sonra bağlanıyor ve arada bir kaç gereksiz adım ilave edilmiş hem okuyucunun yolculuğunu uzatıyor hem de kafa karıştırıyor.
Ama bir Tom Robbins kitabından da, stabilite (yeni kelimeler de kullanabilirim) beklemek doğru değil, yeniilikçilik beklmemek hiç doğru değil. Belli ki burada da bir deneme yapmış.
Yani hepsi arasında (gördüğünüz gibi tüm külliyata artık hakimim, benim için başka bir mesele bu Tom Robbins meselesi) en 'eh işte' metni bu diyebilirim.
Yani...diye bitirmek isterim. Yani...
Parfümün Dansı
Amerikalı yazar Tom Robbins, orijinal adı Jitterbug Perfume olan “Parfümün Dansı” kitabını 1984 yılında yayımladığında, dünya benim için okul çantama sığdırdığım bir atlastan ibaretti. Yazar ise aynı dünyanın üzerinde gezinmeye çoktan başlamıştı bile. Esere bu ismin verilme talihsizliğine düşülmüş olması çok yazık. Tesadüfen karşıma çıkmış olmasa adının parfümün tarihçesi çağrışımını yapmasından dolayı elimi sürmeyeceğim bir kitaptan öteye gidemezdi sanırım. İçinden, “Ey insanlar! Nedir bu hâliniz?” vurgusunun sapır sapır döküldüğü, ölümsüzlüğün mistik ögeleriyle hayatın harmanlandığı, bana göre bir bilim kurgu olan kitap. Bir parfüm şişesinin izinde şekillenen öykünün zaman içindeki yolculuğunda insanın vardığı noktayı işaretliyor bana göre. Orası neresi mi? Ölüm tabii. Neye inanıyorsanız var olmasa da o, gerçektir sizin için. Onu var eden ve gerçek yapan sizin ona olan inancınızdır. İnancınızı kaybettiğiniz anda, onun gerçekliği de sizin için son buluverir. Kitapta da geçtiği gibi: “Tanrılar, insanlar onlara inandığı sürece yaşar.” (s.196) Bu arada, okunması gereken kitaplar listelerinde (İngilizce/Türkçe) Parfümün Dansı neden yok diye de merak etmedim değil. Adından dolayı olabilir mi?
Parfümün Dansı
