Tözey, şu anda, elbette hakikaten seviyordu. Ah bu orospular... Bir gün baştan ayağa yürek kesilirler. Elli, ayaklı, çarpuk burunlu kocaman ve öfkelenmeye ve ağlamaya hazır siyah gözlü bir yürek... Bir gün baştan ayağa, nefret ve usanç olmuşlardır. Tombul bilekli, kocaman kalçaları, gergin ve geniş karnıyla insafsız bir nefret... Bu iki korkunç hissin arasında, kuzusunu kaybetmiş bir koyunun ilk duyduğu ölesiye hasretle, hemen sonunda içine düştüğü acıklı unutkanlık vardır. Romantikler ve küçük burjuva muharrirleri, belki de hislerinde bu kadar tek taraflı ve oynak oldukları için serserilerle orospuları kitaplarına bir numaralı kahraman almayı pek seviyorlar... Belki onları yazmak kolaydır. Ama görülüyor ki onlarla yaşamak, bir muayyen devirden sonra bazı insanlar için pek zor.
Sayfa 124 - 5Kitabı okudu
