Belki güleceksiniz ama kişinin acının
pençesinde nasıl kıvrandığını yaptığı
saçmalıklar sanırım en güzel şekilde belirtir.
“Bakın teğmenim, dünyada bir şeyi yarım
söylemek ya da yarım bırakmak kadar kötü bir
şey yoktur. Her kötülük bu yarım işlerden
çıkar..."
Şanssızlık, insanı alıngan; sürekli
acı ise adaletsiz kılar.
Okur Takip Önerileri
Yaşamımda ilk kez her
tür bağlılığın ruhun asıl güçlerini engellediğini,
insanın gerçek kişiliğinin ancak özgür olduğu
zaman ortaya çıktığını anlıyordum.
Yalnızca yardımcı olmak, başka birine faydam
dokunması fikri bile içimde bambaşka bir
sevinç uyandırıyordu. Öylesine mutluluk
doluydum ki, içimden şarkı söylemek ya da
başka herhangi bir çılgınlık yapmak geliyordu.
Kişi ancak başkaları için de bir değeri olduğunu
anladığında varlığının anlamını ve önemini
kavrayabiliyordu.
