·
Puan vermedi
Merhaba yeni bir kitap önerisiyle geldimm.
Son dönemlerde ‘insanlığımı yitirirken ‘ eseriyle çok popülerleşen Şuuci Tsuşima bilinen ismiyle osamu dazai’nin yaşadıklarını ele alan kısa bir otobiyografi diyebiliriz.
Benim savaşım kitabında yazarın hayatına dahil oluyoruz. Kısaca Kendi hayatında ve aile hayatında Neler yaşadığını,ülkesinde nelerin yaşandığını,fikirlere karşı kendi düşüncesinin ne olduğunu okuyoruz.
Osamu , Japonya’da dünyaya gelmiştir. Ailesinin siyasetçi, tanınmış bir kimliği olmasına rağmen ailesiyle arası değildir. Hatta ailesi evlatlıktan reddetmiştir. Kitapta Yaşadığı abisinin acı kaybı,o dönemde yaşanan savaşlar,hayatta kalma ,geçim sıkıntısı ve hastalıklardan bahsetmiştir. Osamu küçük yaştan beri ailesinden ayrı yaşamış,okumuştur. Tokyo üniversitesinde Fransız edebiyatı bölümünü kazanmıştır .
Yazarın Yaşadığı şeylerden mi bilemiyorum fazlasıyla alkol düşkünlüğü ve intihara meyilli bir yapısı var. Hatta birçok kez intihara kalkmıştır. Bir kadınla intihara kalkmış bu intiharda kadın ölmüş kendisi kurtulmuştur. Evli olmasına rağmen mutlu giden bir evliliği yoktur sadece çocukları için ayakta duran bir annenin çabasıyla devam eden bir evlilik.
Kitapta kendi yazdığı diğer kitaplardan da birkaç alıntı şeklinde bahsetmiş aşırı hoşuma gitti ve okumadığım eserlerini merak etmeye başladım. 
Benim Savaşım 
Osamu Dazai
Bomboştum,ruhum kaybolmuştu,ruhumu hissetmeyeli o kadar uzun zaman olmuştu ki,onun olması gereken yerin bir canavarın inine dönmesine göz yummuştum.
Sayfa 7 - Dokuz yayınlarıKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
“Dünyanın siz istemedikçe içine girilmiyecek en güçlü kalesidir aile.Iyi bir aile içinde evlat,dünya nimetlerinin en güzelidir. Ona bakmaya doyulmaz,kızılsa da niyet asla kötü olmaz.iyi bir aile en büyük şanstır.”
Sayfa 54
“İki şeyi bilmek istiyorum. (Belki aynı şeyi iki kere bilmek
istiyorum). Duvarların rengi neydi? Derimin rengi neydi? Dokunuyorum duvarlara; parmak uçlarımla, avuçlarımla,dilimle dokunuyorum. Duvarların bir rengi olmalı. Ama hiçbir
duvarcının, hiçbir ressamın bu rengi bildiğini sanmam. Adı yoktu bu rengin, kimyası yoktu. Belki renksizliğin rengiydi bu. Çürüyen bir bedenin kokusuydu duvarların rengi...Adımdan gayrısını bilmiyorum.”
“Aşk ve nefret özünde aynıdır. Kısa bir çizgi üzerindedir çizgileri. Uçların arasında o kadar mesafe yoktur. Bir top iki ucu çukurlu bir yol üzerinde gidip gelir. Her defasında onu yerinden oynatmak büyük deneyimler ve düşünceler ister. Aşk ve nefret güçlüdür. Tutku ve bıkkınlık da öyle.”
“Beyaz cüce yıldızı artık ışığını kaybetmiş,siyah olmuştu…”
“Senin en sevdiğin yıldız ne peki?”
“Beyaz cüce yıldız. Çünkü sıcaklığını kaybettiği zamana siyah cüce yıldıza dönüşür. Sanki ona verilen değer azalınca sönüyormuş gibi . “
“Kadın ruhunu acımasız dünyadan kurtardı. Adam ise imkansız olanın ardından öldü .”
Ritim sanat yayınları
“ Bizi esir ettiler,
Bizi hapse attılar:
Beni duvarların içinde,
Seni duvarların dışında. “
