Tuğba yurtalan
@tugbayurtt
öğrenci
üniversite
Samsun
Samsun
19 okur puanı
Nisan 2021 tarihinde katıldı
Tuğba yurtalan tekrar paylaştı.
Henüz ölmemiş birisine, hâlâ hayatta ve nefes alırken sarılamıyor ve asla da sarılmayacak olmak... Bilirsin bazı cehhenemlerin ateşi, eti değil ruhu yakar.
Beklentisiz sevmeli. Gelmeyeni gelmediğinden ötürü sevmeli. Gelse, acılar depreşip yaralar kanayacak,gelmese güzel hatıralarda teselli aranacak. Hangisi gerekli insana?
Nefret mi?
Aşk mı?
Kararsız kaldığım en güzel çelişkimsin sen. Kalmalı mıyım, gitmeli mi? Sevmeli be sevdiğim, sevmeli. İnsan bir tek kendi için sevmeli
Okur Takip Önerileri
El ayak çekilince senden kalan zerreler çıkıyor meydana ve her seferinde mağlup olduğum bir savaşı yaşatıyorlar bana.
Sensiz bırakıldığım dünyayı kuran, o dünyaya benim içinde olmadığım inslarslar topluluğunu yerleştiren, sana bensiz bir hayat sunan kimseyi afferdemedim seni affettiğim kadar.
Gönüllü esirindim ben senin. Kendimi azat edilmiş göremedim. Taşınıp gidemedim senden. Ruhumdan taşındım da, seni terk edemedim.
Sen diye yanacağım ama içimden alev alıp, içimden söneceğim.
Öyle ulu orta yaralıyım da diyemiyorum. Gömleğimden bir leke dışarıya çıkmazsa, kalbimin üzerinde ki kanayan yaramı görmüyor kimse.
Gözlerinin değdiği kim varsa orada kal.
Yerinde sayan, sende asılı kalan ruhumu yaşatma çabası içerisindeyim.
Uzaklaştığım sanma. Anladım ki, insan kendisinden taşınamıyor...
Gitsen de göndermediğimsin. Sırf bu yüzden, seni özlemek ne demek bilmiyorum. Varlığı tükenmeyen aşkımın üzerine düşen gölgelere inat bulanıklaşmadın seviglim.
Aşktır diye soludukça yerleştiğin her bir hücrem ile sen oluyorum.