Sana aşığım,
Kendimi kandırmama gerek yok.
Sözün geçse gözlerim,
Bu yağmurlu havalara güneş oluyor.
Heyecan basıyor heyecanlanıyorum,
Şımaracağım kendimi tutuyorum.
Sana çok aşığım,
Yine bir huzursuzluğa,
Göz açmak bu bana.
Yine israf gündüzler,
Ömrümden çala çala.
Bu gereksiz insan topluluğundan,
Acaba nasıl kurtulmaca?
Ömrümü sömürtmeye geldim buraya,
Canısı sen bilmezsin buraları,
Tükendi her hâlimiz senden evvel.
Biz hep baharları özledik,
Umudumuz kesildi,
Ne bilirdik sen çıkıp geleceksin aşkınla.
Benim sadece bir cennetim var,
Hele sen biraz daha bana yaklaşınca düşün.
Arkadaşlar bilmiyorum sizde de oluyor mu ama
ben karakterimin çok değiştiğini hissediyorum.
Hayatımdan yaptığım hiç bir şeyden zevk almaz oldum.Belki “tükenmişlik sendromu”yaşıyorumdur belki de obsesyon bilmiyorum ama yıllar önce hatırlıyorum o radyoda ilk şehit haberleri geldiğinden bu terör olayları başladığından beri ülkenin huzuru kalmadı.Ama anlamıyorum insanlar herşeyi normalleştiriyorlar örneğin; eskiden bir şehit haberi olduğunda insanlar üzülürdü ya da yas tutarlardı mutlu olsalar bile paylaşmazlardı.Bu başka bir olay için de geçerli geçtiğimiz yıl olan 6 Şubat depremi de aynı şekilde veya filistinde yaşanan soykırım. Ne ara bu kadar hislerimiz alınmış oldu nasıl böyle görmezden gelebiliyoruz hayatı.Vallahi Allah’tan başka dostumuz yok..Bir saniye sonramızın garantisi yok.Bir şehit ailesi gördüm içim parçalandı depremzedeler ve çadırda kalıyorlar..Söyleyecek sözler tükendi gerçekten.İnsanlığımdan utanır oldum.Her konuda ne oldu bize bu askerler vatanını bizleri korumak için canlarını veriyorlar vallahi bizden ahirette davacı olsalar haklılar.
İnsanımız namaz kılmaktan dua etmekten ve en önemlisi ‘empati’ kurmaktan nasıl bu kadar aciz kalmış olabilir.Allah bizi affetsin.Allah bizler affetsin.. Şüphesiz ki “İnna lillahi ve inna ileyhi raciun.” (Allah’tan geldik,Allah’a döneceğiz.)
Ahiret var kardeşlerim kabir var hesap var unutmayalım.. Allah’a emanet olun.
Selamun Aleyküm…
Keyf için gelmedik bura doktur bey
Fukara harcından yaz da bir ilaç
Olsun derdimize çare doktur bey
Olsun derdimize çare doktur bey
Tamam vatandaşdık, kardaşdık tamam
Böyle pahalı mı adam adama
Geldik ta sabahtan, kaldık akşama
Anladım suçumu sensizliğin zifiri karanlığında
Yaşamak gözlerinmiş meğer fark ettim durulduğumda
Şehir şahidim olsun bin pişmanım senle geçmeyen her günümün sonunda
Eridim, tükendim hasretinden; uslandım vallahi bağırmam artık heybetimden
Mecburum sana. Affet bırakma beni ne olur yokluğunda.R.özpinar.
Bu nasıl kader ben anlamıyorum. Severim olmaz sevmem olmaz. Sevmem duygusuz derler korkunç derler bırakırlar, severim sevilmem ben yoruldum ya vallahi tükendim. Bir türlü dikiş tutturamadım ben ruhum sancıyor buraya neden yazdım onu da bilmiyorum. Belki daha iyi hissederim. Yani umarım.
Akış 'ölüm' dolu...
Ölüm ve acı...
Vallahi tükendim çaresizlikten.
Birinin bunlar dışındaki paylaşımlarını görünce tünelin sonundaki ışığı görmüş gibi oluyorum...
Tünel dedim, içim daraldı yine :(